Współpraca popłaca!

Bratki

Nasz zespół to wybuchowa mieszanka indywidualistów, którzy ciężko znoszą pracę z osobami o równie indywidualnym podejściu do życia. Było gorąco, ale po długich „bojach”daliśmy radę! Bo współpraca popłaca! Oto my:

• Magdalena Filip
• Patryk Kuś
• Justyna Sobol
• Monika Załęska

Magdalena Filip

Absolwentka socjologii, animatorka kultury i wolontariuszka. Na co dzień pracuje z dziećmi i młodzieżą z terenów wiejskich w Fundacji Animacji Lokalnej Fraktal, pokazując im ciekawe formy spędzania wolnego czasu i spełniania marzeń. Uwielbia podróżować, czytać fantastykę, komiksy, organizować konkursy i brać udział w różnych szkoleniach. W tym roku kończy studium pedagogiczne, zatem temat nauczycieli i wychowania młodych osób jest jej bardzo bliski.

Patryk Kuś

Instruktor Lubartowskiego Ośrodka Kultury, absolwent Lart Studio i OPT Gardzienice. Uczestniczył w wielu warsztatach aktorskich w całej Polsce. Uczy się w Lubelskiej Szkole Sztuki i Projektowania, oraz na studiach II stopnia na Politechnice Lubelskiej; kierunek zarządzanie. Animator kultury. Z zamiłowania myśliciel i pasjonat sportów ekstremalnych.

Justyna Sobol

Socjolog, menadżer społeczny, wychowawca kolonijny dzieci i młodzieży. Umysł ścisły lubiący wyliczenia, badania i analizę socjologiczną z domieszką humanizmu dziennikarskiego. Długoletni wolontariusz. Lubi organizować imprezy kulturalne i całkiem dobrze jej to wychodzi. Bez ludzi czuje się jak ryba bez wody. Interesuje się socjologią, psychologią, mediami oraz wizażem.

Monika Załęska

Absolwentka psychologii, menadżer społeczny, studentka Studium Życia Rodzinnego, członek Polskiego Stowarzyszenia Terapii Przez Sztukę, wieloletnia wolontariuszka i animatorka projektów społecznych. Posiada kilkuletnie doświadczenie w pracy trenerskiej z grupami warsztatowo-szkoleniowymi. Pasjonatka tańca i prac plastycznych. Dużą satysfakcję daje jej praca z dziećmi i młodzieżą. W pracy przyświeca jej sentencja: „Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi, a zapamiętam. Pozwól mi doświadczyć, a zrozumiem.”(Konfucjusz)

O warsztacie słów kilka

Każdy z nas ma za sobą kilkanaście lat edukacji szkolnej i akademickiej. Bywało różnie – z naszymi chęciami, zapałem do pracy, motywacją i ze współpracą z innymi. Postanowiliśmy to zmienić i zrobić coś, żeby uczniom w szkole bardziej się „chciało”, żeby nauka sprawiała im radość i stawała się ich pasją. Osobami, które mają największy wpływ na uczniów w szkole są nauczyciele – zatem z nimi postanowiliśmy przeprowadzić warsztat. Warto pracować razem, pomagać sobie i motywować się wzajemnie do pracy- jeśli chociaż troszkę przekonamy nauczycieli do tego, to będzie dla nas wielka nagroda…

Dla kogo

Do udziału w projekcie zaprosiliśmy nauczycieli i wychowawców ze Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego w Firleju.

O czym

Nasz projekt miał na celu polepszenie współpracy wśród grona pedagogicznego SOS w Firleju. Jako cele postawiliśmy sobie:

1. lepsze poznanie się i integracja nauczycieli i wychowawców w SOS w Firleju
2. podniesienie umiejętności efektywnego komunikowania i wyrażania swoich potrzeb
3. zwiększenie stopnia zaangażowania we współpracę wśród grona pedagogicznego SOS w Firleju.
4. wzrost świadomości roli jednostki w pracy zespołowej

Warsztat – jak to się odbyło

Był piątek, godzina 14.00. Wszyscy zmęczeni po całym tygodniu pracy, głodni – bo bez obiadu- usiedli na małych dziecięcych krzesełkach w niedużym okręgu. Nieco zniecierpliwieni, ale też ciekawi- z wypiekami na twarzach- czekali na to, co zaraz się wydarzy. I działo się! I to bardzo dużo! Najpierw drobne formalności, a potem już..drama! Moje logo, co lubię, a co lubią inni? I już się trochę lepiej znamy! A potem początki współpracy – bo jak zrobić grupowo z własnych ciał maszynę do pisania albo zegar z kukułką? Każdy „trybik” jest bardzo ważny i bez współpracy maszyna nie ruszy. Dokładnie tak jak w życiu- w pracy zespołowej każdy członek zespołu odgrywa w nim jakąś rolę i jest grupie potrzebny! A potem prawdziwy teatr- wchodzenie w role, dojście do konsensusu i „zastygnięcie w końcowej pozie”! A po nim „zabawa karteczkowa” określająca nasze potrzeby. Nieco teorii, wyjaśnień, podsumowań. I na koniec wspólna definicja współpracy, a po niej krąg, w którym trzymając się za ręce tworzyliśmy jeden zgrany zespół. Bo przecież współpraca-popłaca!

Rezultaty warsztatu

Przeprowadzenie warsztatu było zdecydowanie najprzyjemniejszym momentem 4-miesięcznej współpracy zespołu BRATKI. Praca metodą dramy była dla każdego z nas czymś nowym, była po prostu wyzwaniem! A jak było? Grupa przyjęła nas bardzo serdecznie. Nauczyciele byli otwarci i pozytywnie nastawieni do warsztatu – mimo piątkowego zmęczenia. Owo nastawienie oraz pozytywne informacje zwrotne są dla nas wielką nagrodą i motywacją do dalszej pracy metodą dramy. Wszyscy uczestnicy pozytywnie ocenili nas jako prowadzących – aż serce roście..! Spełniliśmy prawie wszystkie oczekiwania! Nauczyciele przyznali, że poszerzyli swoje umiejętności współpracy w grupie, poznali się lepiej i nauczyli dobrej pracy zespołowej. Warsztat dostarczył im nowych pomysłów, które chętnie zastosują w swojej codziennej pracy. Ćwiczenie na poznanie potrzeb zrobiło chyba największe wrażenie. Nauczyciele byli zaskoczeni, jak łatwo mogą znaleźć pomoc wśród znajomych osób i przy okazji stworzyć bogatą sieć społeczną! Nasz cel: przekonanie do tego, że WSPÓŁPRACA POPŁACA został osiągnięty! Warto było!

Tutorka zespołu: Aleksandra Chodasz