Teatr Legislacyjny to jedna z technik Teatru Uciśnionych stworzona przez brazylijskiego reżysera Augusto Boala. W 1989 r. pod wpływem sytuacji w Brazylii stworzył on sztukę na temat mobilizacji społeczeństwa w celu transformacji politycznej kraju i wspólnie z Centrum Teatru Uciśnionych (CTO) zaangażował się w wybory samorządowe. Partia, którą wsparł zaproponowała, żeby kandydował do władz Rio. Boal zgodził się bardzo niechętnie i przez cały czas trwania kampanii był przekonany, że przegra. Nawet sam nawoływał do tego, by na niego nie głosować. Potraktował kampanię wyborczą jako świetną okazję do wykorzystania Teatru Uciśnionych do rozmowy z różnymi społecznościami Rio na temat spotykających ich opresji. Wspólnie z CTO używał tej metody dając wykluczonym do tej pory grupom głos i możliwość bezpośredniego uczestnictwa w procesie tworzenia prawa, które ich dotyczy. Ku swojemu ogromnemu zdziwieniu Boal wygrał te wybory, po czym przez 3 lata zasiadał we władzach miasta i rozwijał w tym czasie koncepcję Teatru Legislacyjnego.
Teatr Legislacyjny to formuła, w której ważną i aktywną rolę odgrywa widownia, tzw. widzo-aktorzy i widzo-aktorki, którzy/-re podczas spektaklu mogą na dwa sposoby wyrazić swoją opinię na temat sytuacji przedstawionej na scenie. Mogą wejść na scenę, przejmując rolę głównej postaci, zbadać dostępne alternatywy zachowań i propozycje rozwiązania problemów, które są tożsame z ich codziennymi trudnościami. Dzięki temu następuje klaryfikacja własnych sytuacji problemowych i swojej w nich roli oraz konsekwencji podejmowanych lub zaniechanych działań.
Następnie na bazie doświadczenia, którym było oglądanie spektaklu i/ lub zaproponowanie jakiegoś rozwiązania na scenie, widownia bierze udział w dyskusji nad propozycjami rozwiązań prawnych, które na końcu poddawane są pod głosowanie.
Niezwykle ważna jest rola jokera / jokerki – osoby prowadzącej spektakl i dialogującej z widownią na temat rozwiązań problemów w nim przedstawionych. Jej lub jego zadaniem jest takie zadawanie pytań, by publiczność uświadamiała sobie istotę prezentowanych zdarzeń – mechanizmy społeczne, które prowadzą do przedstawionych na scenie konsekwencji oraz szukała i znajdowała rozwiązań dostępnych w obszarze legislacji.
To zadanie wspierają eksperci, których rola jest służebna wobec publiczności – ich rolą jest przekształcanie postulatów publiczności w propozycje rozwiązań prawnych oraz tworzenie rekomendacji do zmian w obowiązujących aktach legislacyjnych na podstawie decyzji publiczności.
Autorami i autorkami spektaklu są osoby zainteresowane danym tematem, które w codziennym życiu doświadczają opresji wynikających z obowiązującego prawa. Swoją historię pokazują w kilku scenach zakończonych kryzysem. Często korzystają przy tym z symbolicznych środków wyrazu. Proces powstawania spektaklu prowadzony jest przez trenera-reżysera / trenerkę-reżyserkę, specjalizujących się w pracy metodą Teatru Uciśnionych.
Jeśli zainteresował Cię temat, zapraszamy do oferty Szkoleń
Metoda ta jest opisana w publikacjach Augusto Boala:
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/3860549/gry-dla-aktorow-i-nieaktorow
https://books.google.pl/books?id=i6DmuMU9G7kC&hl=pl&source=gbs_similarbooks
Przykładowe procesy:
http://www.kuringa.org/en/madalena/madalena-berlin1.html
http://www.tonyc.nyc/legislative_theatre
