Data warsztatu: 13 grudnia 2013
Uczestnicy warsztatu: klasa 3e; ZS nr 11 im. W. Grabskiego w Warszawie
Realizatorzy: Anna Martyniuk i Agnieszka Rucińska
O nas
Czteroosobowa grupa Mrocznych Chomików powstała na drodze losowania z osób, którym najbardziej zależało na pracy z najstarszą grupą wiekową – uczniami technikum.
Na etapie analizy potrzeb grupy docelowej podzieliłyśmy się na dwie pary warsztatowe: Annę Martyniuk i Joanne Bieńkowską oraz Karolinę Gromke i Agnieszkę Rucińską. W takich podgrupach pracowałyśmy do superwizji. Jednak na dwa tygodnie przed przeprowadzeniem warsztatów nasz zespół uszczuplił się do trzech osób. W związku z czym – w trybie trochę awaryjnym – Agnieszka poprowadziła warsztaty podwójnie – z Karoliną i – w zastępstwie za Joasię – z Anią.
Każda para przygotowała odrębny scenariusz zajęć.
I tak – jako pierwsze – warsztaty pt. „Współpraca nas wzbogaca” : Jak wybrnąć z konfliktu? czyli konstruktywnie ku współpracy – przygotowały Ania i Agnieszka.
Anna Martyniuk: Studiuję na IV roku psychologii klinicznej, działam w kole Naukowym Neuropsychologii APS, jestem wolontariuszką w ośrodku adopcyjnym PORT. Od kilku lat pochłaniają mnie warsztaty teatralne czy samorozwojowe w których uczestniczę. Inspiracją do podjęcia się DAW były również zajęcia teatralne dla dzieci 6-12 lat, które współprowadziłam w ramach wolontariatu studenckiego PROJEKTOR. Doświadczenie dramy na własnej skórze, a potem możliwość znalezienia się po tej drugiej stronie były dla mnie niesamowicie owocnym przeżyciem. I nie mam zamiaru na tym poprzestać! 😉
Agnieszka Rucińska: Jestem animatorką kultury, świeżo po studiach. Dotąd pracowałam z dziećmi i młodzieżą do 15 lat : między innymi na ulicach warszawskiej Pragi w ramach projektu Szkoła Mobilna Grupy Pedagogów i Animatorów Społecznych oraz prowadząc warsztaty dramowe dla podopiecznych świetlicy socjoterapeutycznej i szkoły podstawowej(Klub Praktyka Dramy). Dlatego też możliwość współpracy ze starszą grupą była dla niej atrakcyjnym wyzwaniem. Doświadczenie to było na tyle owocne, że chciałaby kontynuować je dalej w ramach Klubu Praktyka Dramy oraz działalności „swojego” stowarzyszenia Manukultura.
O grupie docelowej
Grupą docelową warsztatu „Współpraca nas wzbogaca” byli uczniowie klasy 3e (profil turystyczny) Zespółu Szkół nr 11 im. Władysława Grabskiego przy ul. Ratuszowej w Warszawie.
W czasie rozmowy ze szkolną Pedagog, panią Małgorzatą Żmudą dowiedziałyśmy się, że w 20 osobowej klasie pojawiły się sytuacje konfliktowe. W klasie miały tworzyć się „obozy” i podgrupy, a cała klasa miała uczestniczyć w osobistych konfliktach pojedynczych uczniów.
Postanowiłyśmy zwrócić się także bezpośrednio do uczniów rozdając im ankiety. Z przeprowadzonej ankiety wynikało, że klasa nie czuje się zgrana oraz nie mają poczucia sprawczości jeśli chodzi o atmosferę w grupie. Warsztaty zostały więc zaprojektowane tak, aby pracować właśnie na temacie rozwiązywania sytuacji konfliktowych i współpracy.
W warsztatach udział wzięło 12 osób (podobno rekordowa frekwencja jak na piątek!)
O warsztatach
Przyjęłyśmy dwa łączące się ze sobą cele warsztatu: z jednej strony zależało nam na zwiększeniu umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych, ale aby doprowadzić do sytuacji, gdzie klasie zależałoby na poprawieniu kontaktów, należało popracować nad rozwijaniem współpracy i wzrostem poczucia bezpieczeństwa w grupie.
Na samym początku warsztatów przekonałyśmy się także o problemie wagarów, który niewątpliwie ma wpływ na atmosferę w klasie – trudno zadbać o dobre relacje w grupie jeśli jej członkowie rzadko się widują.
Tworząc scenariusz postanowiłyśmy zaproponować uczestnikom jak najwięcej ćwiczeń, które dadzą im możliwość interakcji ze sobą. Niektóre z nich oparte były na wspólnej improwizacji gestem zaś inne na rozmowie.
Naszą strategią na integrację było wspólne „PRÓBOWANIE”. Zachęcałyśmy uczniów, żeby próbowali nowych rozwiązań, rozmawiali z osobami, z którymi zwykle nie mają kontaktu, mówili sobie rzeczy, których zazwyczaj nie mają okazji, oglądali sytuacje konfliktowe z innej perspektywy niż zazwyczaj.
Używając metody dramy analizowaliśmy za to budzące emocje relacje konfliktowe. Z jednej strony sytuacje takie nie były uczestnikom naszych warsztatów obce, jednak dzięki oddaleniu i pracy na fikcyjnych przykładach mogliśmy w bezpiecznej atmosferze przyjrzeć się uniwersalnym mechanizmom. Uczniowie bardzo przytomnie analizowali uczucia swoich bohaterów i chętnie podejmowali dyskusję.
Równocześnie Ania poprowadziła mini-wykład na temat generowania konfliktu, dzięki czemu uczniowie mogli poszerzyć swoją wiedzę na temat relacji międzyludzkich , co miało zapracować na zwiększenie ich samoświadomości.
O rezultatach
Rezultaty naszych zajęć można rozpatrywać na kilku płaszczyznach:
[WZROST WIEDZY] Uczniowie poznali:
- Pojęcie dramy
- Część działalności Stowarzyszenia Praktyków Dramy Stop-Klatka (1 na 12 osób wyraziła także chęć dalszej współpracy ze stowarzyszeniem)
- 5 metod rozwiązywania konfliktu oraz 4 etapy rozwiązywania problemów
[WZROST UMIEJĘTNOŚCI] Uczniowie przećwiczyli:
- Wcielanie się w różne role
- Przyglądanie się problemom z różnych perspektyw
- kreatywnego rozwiązywania zadań (zagadki logiczne)
[WZROST ŚWIADOMOŚCI] Uczniowie odnotowali :
- Wzrost poczucia bezpieczeństwa w klasie: na początku warsztatu rozdałyśmy uczestnikom ankiety ze skalą od 1 do 10 prosząc o zaznaczenie poziomu bezpieczeństwa. Średnia ocen wyniosła :
6,6.
Pod koniec zajęć poprosiłyśmy o ponowne wypełnienie ankiety. Średnia wzrosła do:
9,1 przy czym najniższą oceną była pojedyncza 7. - Powołując się na słowa uczniów możemy także odnotować, że wielu z nich po raz pierwszy miało okazję wymienić się pozytywnymi informacjami zwrotnymi, komplementami z kolegami z klasy. Efektem naszych zajęć było zaistnienie nowej sytuacji: gdzie ignorujemy różnice i negatywy a skupiamy się wyłącznie na pozytywnej energii płynącej z grupy.
Co najlepiej się sprawdziło:
Wzięłyśmy uczniów sposobem – dałyśmy im okazję do tego żeby sami współtworzyli przyjemną atmosferę. Szukaliśmy pozytywów, wymienialiśmy się komplementami, dziękowaliśmy sobie nawzajem. Ćwiczenie tego pozytywnego nastawienia przez 5 godzin było wręcz wyzwaniem, bo na co dzień rzeczywistość (zwłaszcza szkolna) rządzi się innymi prawami.
Chyba właśnie to było najbardziej zaskakujące dla uczestników : każdy z nich dostał pozytywną informację zwrotną od kolegów (pewnie w wielu przypadkach po raz pierwszy), że mieli okazję wyjść poza schemat, odłożyć na bok swoje codzienne obawy i uprzedzenia bo czas naszych warsztatów był czasem, kiedy wszystkie odpowiedzi były dobre a w każdym uczestniku zauważaliśmy wyłącznie plusy. Dzięki temu mogli skupić się na dramie i wykorzystać w pełni swój potencjał.
„Najbardziej dumna jestem z tego, że kiedy kilka dni po warsztatach znowu pojawiłam się w szkole, na korytarzu kilka osób powitało mnie ciepło i pytało czy możemy zorganizować kolejne warsztaty, BO BYŁO SUPER. A dwoje uczniów natychmiast chciało wprosić się na zajęcia dramowe prowadzone u innej klasy. Chociaż nie jest to zgodne z zasadami szkoły, to pomysł pójścia na warsztaty dramowe w ramach wagarów był ujmujący” – Aga
