W pracy trenera ważna jest umiejętność podążania za grupą i gotowość do porzucenia własnej, zaplanowanej trasy na rzecz drogi, którą wskażą nam uczestnicy. Tak też zadziało się w przypadku warsztatu poprowadzonego przez Justynę Dominiak, która swój projekt realizowała dla uczniów klasy II szkoły podstawowej.
Tag Archives: współpraca
Czuję, rozumiem, akceptuję
W pracy trenera ważna jest umiejętność podążania za grupą i gotowość do porzucenia własnej, zaplanowanej trasy na rzecz drogi, którą wskażą nam uczestnicy. Tak też zadziało się w przypadku warsztatu poprowadzonego przez Justynę Dominiak, która swój projekt realizowała dla uczniów klasy II szkoły podstawowej.
Wspólnie możemy więcej
Czy wzajemne zaufanie ma wpływ na wspólną pracę w grupie? Czy czujemy się ze sobą bezpiecznie? Dlaczego warto szczerze mówić o trudnościach? Co to jest model FUO? Na te i inne pytania odpowiedź poznawały uczestniczki warsztatu Wspólnie możemy wiele.
Miejsce i grupa: Warsztaty zostały przeprowadzone w Miejskim Zespole Szkół w Strzyżowie; ich uczestnikami były uczennice działające w szkolnym kole wolontariatu Podkarpackiego Hospicjum dla Dzieci w Rzeszowie.
Czas: Warsztaty obejmowały 20 godzin lekcyjnych.
Założenia warsztatu: W grupie widoczna była przede wszystkim potrzeba integracji oraz zwiększenia poczucia bezpieczeństwa, które jednocześnie przez większość wolontariuszy zostało wymienione jako bardzo ważne we współpracy. Głównym celem warsztatu stała się zatem integracja uczestników oraz budowanie poczucia bezpieczeństwa w grupie poprzez rozwijanie świadomości tego, jak ważne jest docenianie a nie ocenianie, szczere mówienie o trudnościach i aktywne słuchanie. Założeniem warsztatu było także poznanie i docenienie przez uczestników roli zaufania w zespole, elementów skutecznej współpracy oraz modelu asertywnego wyrażania krytyki FUO.
Opis warsztatu:
Ustalony wspólnie kontrakt pozwolił na przeprowadzenie całego warsztatu w miłej atmosferze. Niezbędnym elementem każdego spotkania były integrujące rozgrzewki dramowe i ćwiczenia budujące zaufanie w grupie. Integracja pomogła budować udane relacje z innymi członkami grupy oraz pozwalała na tworzenie serdecznej atmosfery. Uczestniczki warsztatów doświadczyły takich technik dramowych jak fotografia, karty ról i stymulatory.
Nastroje i wrażenia:
Warsztat przebiegał w milej atmosferze wzajemnego szacunku i życzliwości. Wolontariuszki były bardzo zaangażowane i pozytywnie nastawione do ćwiczeń. Chętnie wchodziły w role i dzieliły się swoimi refleksjami, często osobistymi.Ciekawym doświadczeniem dla prowadzącej była obserwacja odmiennych sposobów rozwiązywania zadań przez wolontariuszki. Informacja zwrotna od uczestniczek pozwala twierdzić, że cele warsztatu zostały osiągnięte.
Prowadząca: Magdalena Szczepankiewicz
Język żyrafy, czyli co ułatwia współpracę
Co ułatwia, a co utrudnia współpracę? Jak mówić by nie ranić innych? Dlaczego warto uczyć się komunikacji od żyrafy? I czy w grupie jest miejsce na indywidualność? Warsztat dla uczniów czwartej klasy podstawowej poprowadziły: Monika Gębicka, Natalia Łukaszewska.
Rusz paszczą!
Warsztaty realizowane w ramach mini-projektu wolontariuszki długoterminowej (wolontariat 160-godzinny)
Grupa docelowa: 7 mieszkanek Ośrodka Wsparcia dla Kobiet z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży
Czas: 14h (3 dni)
Rozwijanie umiejętności komunikacji i współpracy przy wspólnym gotowaniu? Czy w atmosferze zabawy można pobudzić innych do refleksji na temat własnych emocji, sposobów komunikowania się z innymi oraz poczucia sprawczości we własnym życiu?
Przebieg warsztatów
Osią 3 dniowych warsztatów było wspólne gotowanie: pierwszego dnia- lepienie pierogów, ostatniego dnia – robienie pizzy. Skąd pomysł na kulinarny motyw przewodni projektu? „Wspólne gotowanie było naszym sposobem wejścia w trudną i nową grupę. Sposób udany, bo atrakcyjny dla uczestniczek. Nie weszłyśmy do świata tych kobiet od razu z czymś nowym i prawdopodobnie dla nich trudnym (drama, ćwiczenie asertywnych stylów komunikacji), wspólną przygodę zaczęłyśmy od wejścia w ich świat. Przed rozpoczęciem pracy nad właściwym tematem, chciałyśmy zdobyć ich zaufanie”- mówią prowadzące.
Gabriela i Agata same nie czują się kulinarnymi mistrzyniami. Nie zniechęciło ich to jednak do wyjścia z propozycją wspólnego gotowania podczas prowadzonych przez nie zajęć. Brak kulinarnego doświadczenia prowadzących wzmacniało poczucie kompetencji mieszkanek ośrodka oraz sprzyjało atmosferze wymiany doświadczeń. Kobiety cieszyły się tym, że mogą pokazać innym, co już potrafią, wymieniać się swoimi doświadczeniami. Nieco więcej kłopotu uczestniczkom sprawiło dzielenie się zadaniami i branie odpowiedzialności za posuwanie procesu kulinarnego do przodu. Tymczasem, dla porównania, trzeciego, ostatniego dnia, podczas wspólnego robienia pizzy proces przebiegał zdecydowanie sprawniej i bezkonfliktowo dzięki efektywnej współpracy wszystkich pań.
W części merytorycznej warsztatów wolontariuszki postawiły na stopniowe wprowadzenie uczestniczek w temat i metody pracy. Zaczęły od integracji grupy i ćwiczeń podnoszących poziom energii i samopoczucie. Kobiety bardzo zaangażowały się w swoje role podczas śmiesznej improwizacji. Chętnie też wchodziły w ćwiczenia bazujące na ruchu i pracy z ciałem. Rozgrzewki i wytworzona dzięki nim atmosfera zabawy, współpracy i dobrego samopoczucia uczestniczek ułatwiła im późniejsze wchodzenie w role w fotografiach. Bohaterką wszystkich fotografii była Pani Halinka. W każdej opisanej sytuacji doświadczała problemów podczas procesu przygotowywania przyjęcia komunijnego dla swojej córki. Problemy te miały głównie wymiar interpersonalny (nieporozumienia z innymi rodzicami dzieci, z panią sklepikarką, z pracodawcą). Uczestniczki wcielając się w role Haliny i osób z jej środowiska przyglądały się emocjom głównej bohaterki oraz ćwiczyły różne możliwe sposoby zachowań mogących przybliżyć je (w roli Haliny) do realizacji celu. Omówienie doświadczenia zakończyło się wybraniem jednej techniki komunikacyjnej, która mogłaby przydać się uczestniczkom w ich codziennym życiu. Każda z kobiet opowiedziała o sytuacjach, w których będzie to dla niej pomocne.
Nastroje i wrażenia
Dzięki realizacji warsztatów miałyśmy okazję po raz pierwszy zmierzyć się z tak trudną grupą, inną niż te, z którymi pracowałyśmy dotychczas.
Cieszymy się z tego, że pomimo trudnych sytuacji zrealizowałyśmy cele zadania, jednocześnie dając uczestniczkom z jednej strony dużo zabawy, z drugiej okazję do podzielania się swoimi doświadczeniami i pomysłami na rozwiązania trudnych sytuacji. Ich zapał dał nam energię i pomysły na kolejne inicjatywy.
Gabriela i Agata, prowadzące
Autorki: Gabriela Bielecka, Agata Fiedotow
Dobrze być sobą
Grupa docelowa: Podopieczni ogniska wychowawczego na Grochowie w wieku 8-12 lat
Czas: trzy dwugodzinne warsztaty
Cele nadrzędne warsztatów:
„Okrywaj siebie, bo wszystko co jest ci potrzebne do wyboru twojej drogi, już jest w tobie“. Jak dramowo zachęcić dzieci do odkrywania siebie i swoich potencjałów? W jaki sposób pokazać im, że wspólne dzielenie się talentami oraz współpraca to klucz do satysfakcjonującego życia w społeczeństwie?
Przebieg warsztatów:
Warsztaty były prowadzone z wykorzystaniem rozgrzewek dramowych, technik dramowych, takich jak fotografie czy improwizacje, a także działań plastycznych zachęcających do ekspresji i rozbudzenia wyobraźni.
Na pierwszych zajęciach uczestnicy z zaangażowaniem wykonali pomysłowe wizytówki pokazujące: jaki jestem i co lubię oraz wymieniali się informacjami na temat ich właścicieli. Zadania związane z wcielaniem się w konkretne zwierzęta posłużyły z kolei do ukazania konkretnych cech i umiejętności takich jak: opiekuńczość, ciekawość czy współpraca. Ćwiczenie stało się również okazją do refleksji o tym, że każdy z nas posiada wartościowe i potrzebne cechy i umiejętności, którymi może dzielić się z innymi.
Dobrej zabawy dostarczyły dramowe improwizacje, do których można się było przebrać, użyć oryginalnych rekwizytów. Uczestnicy mieli okazję doswiadczyć sytuacji, w których m.in. pytali osobę potrzebującą, jak można jej pomóc, a także w których sami prosili kogoś o pomoc.
W fikcyjnej sytuacji uczestnicy zmierzyli się z wyzwaniem, jakim była realizacja wspólnego celu- zorganizowanie sąsiedzkiej pomocy potrzebnej do naprawy mostu i zniszczonego przez tornado dachu. Jako mieszkańcy fantastycznej krainy dzieci wykonały również dla siebie specjalne dary – Łapacze Pomocy i Dobrej Współpracy.
Wrażenia i nastroje:
W trakcie zajęć dobra zabawa przenikała się z trudnościami w angażowaniu wszystkich uczestników i słuchaniem siebie nawzajem w grupie. Ważne okazało się m.in. uzmysłowienie uczestnikom, jak wyrażać własne potrzeby, a także uszanować potrzeby innych.
Zakończyłyśmy pracę z poczuciem, że postawiłyśmy sobie trudne zadanie. Nie wszystko podczas warsztatów toczyło się tak, jak zaplanowałyśmy, a umiejętne reagowanie na to, co dzieje się w grupie, a także zgranie nas jako prowadzących, było największym wyzwaniem. Wyzwaniem, które warto było podjąć! Praca z dziećmi była bowiem silnym i wzbogacającym doświadczeniem.
Monika i Agata, prowadzące warsztaty
Autorki: Monika Gębicka i Agata Fiedotow
Marta Hamerszmit
Marta Hamerszmit 
m.hamerszmit@stop-klatka.org.pl
#wolontariat #wspieranie #planowanie i organizacja #Teatr Forum #badania #góry
Innowatorka społeczna, koordynatorka programów, trenerka dramy, socjolog. Tworzyła i prowadziła liczne programy dotyczące współpracy międzypokoleniowej („Seniorzy i młodzi w twórczym działaniu” oraz „międzypokoleniowe sito”) oraz rozwoju osobistego i zawodowego („PERSPEKTYWY – Ja na zmieniającym się rynku pracy”, „Jak rozkwitać w Warszawie?”), w których wykorzystywała metodę dramy.
Swoim doświadczeniem wspiera pasjonatów w rozwoju i strukturalizowaniu inicjatyw łączących ludzi o różnych potencjałach (przyczyniła się do powstania m. in. Departamentu Teatru Forum przy Stowarzyszeniu, chóru dziecięcego „Mille Voci”, ludoteki Roszada, gałęzi międzynarodowego ruchu Tapori w Polsce, ). Obecnie pomaga wolontariuszom Stowarzyszenia znaleźć swoje miejsce w organizacji, budować własne działania oraz partnerstwa z innymi instytucjami. Wierzy, że nie trzeba mieć dużo, by dokonywać wielkich rzeczy. Swoje pierwsze doświadczenia pracy z grupą zdobywała w harcerstwie.
W Stowarzyszeniu działa od 2010 roku. Dramy uczyła się zarówno w Polsce jak i za granicą (ukończyła szkolenia m. in. u Johna Sommersa, Roberta Mazziniego, Laury de White, La Xixa Theatre, Barbary Santos). Ukończyła Szkołę Trenerów Biznesu (Intra) oraz szkolenia dotyczące rozwoju twórczości, ekonomii społecznej, ewaluacji. W Zarządzie Stowarzyszenia od 2014 -2016 roku.
“Gdy ktoś marzy samotnie, to jest to tylko marzenie. Gdy wiele osób marzy razem, jest to początek nowej rzeczywistości.”
F. Hundertwasser
Zaufaj mi
Brak zaufania między członkami zespołu, strach przed konfliktem, brak zaangażowania, unikanie odpowiedzialności, nie przywiązywanie wagi do rezultatów to, wg Patrica Lencioniego, główne dysfunkcje w pracy zespołowej powodujące trudności we współpracy. Wolontariusze: Agata Bauman, Anna Kordan, Bernadeta Szczypta, Wojciech Wójcik poprowadzili warsztat dla wolontariuszy hospicjum dla dzieci o tym jak budować relacje oparte na zaufaniu i współpracy.
Miejsce i grupa: Warsztaty zostały przeprowadzone przez czterech wolontariuszy Dramowej Akademii Wolontariackiej w Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w Rzeszowie. Zajęcia skierowane były do wolontariuszy hospicjum i odbyły się w siedzibie Fundacji. Uczestniczyło w nich w sumie 26 osób (2 grupy trzynastoosobowe).
Czas: 19 i 21.05.2015 r.
Założenia warsztatu: Diagnoza poprzedzająca warsztaty pokazała, że wolontariusze to osoby w różnym wieku i z różnym stażem pracy w hospicjum. Część z nich właśnie zakończyła cykl szkoleń przygotowujących do podjęcia pracy w Fundacji, ale nie miała jeszcze zbyt wielu okazji do zdobycia doświadczenia. Kolejna grupa to wolontariusze mający kilkuletnią już praktykę, zdobytą głównie dzięki odwiedzaniu chorych dzieci na oddziale stacjonarnym. Z ankiet wynikało, że wszystkim wolontariuszom hospicjum zależy na zdobyciu umiejętności budowania zaufania w grupie, a także, że chcieliby oni nauczyć się skutecznych metod komunikacji i współpracy.
Przygotowując warsztat, wolontariusze DAW postanowili przede wszystkim przedstawić uczestnikom spotkania sposoby budowania relacji opartych na zaufaniu oraz pokazać, na czym polega skuteczna komunikacja. Głównym celem zajęć było to, aby wolontariusze hospicjum chcieli dzielić się zdobytym doświadczeniem i byli dla siebie wsparciem (szczególnie starsi stażem dla młodszych).
Opis warsztatu: Warsztat rozpoczęły rozgrzewki integrujące. Jedną z nich była „Cebula”. Wspomniane ćwiczenie bardzo spodobało się uczestnikom. Dzięki niemu poczuli się pewniej w swoim towarzystwie, bo dowiedzieli się o sobie wielu nowych rzeczy, m.in. jaki film obejrzeliby jeszcze raz, jaką potrawę lubią, dlaczego zostali wolontariuszami oraz co by zrobili, gdyby zostali czarodziejami. W teatrze obrazu wolontariusze mogli zmierzyć się z sytuacją konfliktową i znaleźć drogę do porozumienia. Każda z grup miała do odegrania inną historię (konflikt sąsiedzki, w zespole tanecznym, w rodzinie). Najpierw uczestnicy prezentowali sytuację wyjściową – konfliktową, a następnie jej idealne rozwiązanie i proces, który doprowadził do pozytywnego finału. To ćwiczenie było wstępem do rozmowy o metodzie komunikacji FUO (fakty, uczucia, oczekiwania). Wolontariusze mogli doświadczyć tego, jaki wpływ na jednostkę może mieć grupa (ćwiczenie, w którym jedna grupa miała spowodować, aby druga wyszła z sali na korytarz, a druga grupa, aby ta z korytarza weszła do sali). Później uczestnicy mogli poznać teorię Patrica Lencioniego, według której wszelkie trudności w pracy zespołowej wynikają z pięciu dysfunkcji: braku zaufania między członkami zespołu, strachu przed konfliktem, braku zaangażowania, unikania odpowiedzialności, braku przywiązywania wagi do rezultatów.
Nastroje i wrażenia: Dzięki warsztatom wolontariusze lepiej się poznali i przyjemnie spędzili czas. W fazie podsumowującej podkreślali, że nie mieli wcześniej takich spotkań, a szkoda, bo są im potrzebne. Podczas zajęć chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami z pracy wolontariackiej, co świadczyło o tym, że dobrze się czuli w swoim i naszym towarzystwie. Reakcje uczestników na zaproponowane im ćwiczenia wskazywały, że drama jest ciekawym i atrakcyjnym narzędziem pomagającym w podnoszeniu kwalifikacji i nabywaniu nowych umiejętności. Niektórzy z uczestników tak angażowali się w zajęcia, że dopiero po pewnym czasie wychodzili ze swoich ról (np. po teatrze obrazu). Nasze obserwacje doprowadzają do wniosku, że przekazywanie wiedzy połączone z aktywną formą zajęć i zaangażowaniem uczestników może śmiało konkurować z wykładem czy prezentacją multimedialną. Podczas warsztatów dramowych nie ma nawet chwili na nudę, a czas płynie szybko.
Autorzy warsztatów: Agata Bauman, Anna Kordan, Bernadeta Szczypta, Wojciech Wójcik
Zgłoś się na wyjazd!
Jeśli jesteś zainteresowany wyjazdem razem z nami w ramach projektu, wypełnij poniższy formularz.
Wyjeżdżamy w dwóch terminach:
- 3-5.07.2015, Młyn Gąsiorowo
- 22-23.08.2015, Rusiec k. Nadarzyna
Wyjazd realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG.
