Czego doświadczyły dzieci na egzotycznej wyspie Bula Bula? Czy udało im się uratować z tonocęgo okrętu? Co w sytuacji zagrożenia jest kluczem do sukcesu? Czyli jak przekonać najmłodszych do współdziałania metodą dramy.
Miejsce i grupa:
Warsztaty zostały przeprowadzone w Klubie Alternatywnym Caritas na warszawskiej Pradze, gdzie dzieci i młodzież z różnych szkół, klas i środowisk spędzają wolny czas po szkole. W zorganizowanych warsztatach udział wzięli uczniowie uczęszczający do klas 1-4.
Czas:
Warsztaty odbyły się w wymiarze sześciu godzin (trzy spotkania po dwie godziny).
Założenia warsztatu:
Dzięki obserwacjom i doświadczeniom Moniki – jednej z wolontariuszek, odbywającej praktyki w Klubie Alternatywnym Caritas, prowadzące zauważyły potrzebę wsparcia dzieci w budowaniu między sobą bezpiecznej i przyjaznej atmosfery. W związku z tym celem przygotowanego cyklu warsztatów wolontariuszki uczyniły rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie. Ich intencją było to, by dzieci poznały zasady efektywnej współpracy i umiały korzystać z nich na co dzień, a także by potrafiły dostrzec korzyści wynikające z różnorodności członków tę grupę tworzących.
Przebieg warsztatu:
Po krótkiej integracji prowadzące zaproponowały uczniom wcielenie się w podróżników, którzy mieli dotrzeć na egzotyczną wyspę Bula Bula. Świat fikcji pozwolił dzieciom na rozwijanie wyobraźni i zaangażowanie w wykonywane zadania. Ważnym ćwiczeniem było wydostanie się z tonącego okrętu za pomocą tratw (kartki formatu A4). Dzieci szukały strategii pozwalającej całej grupie przedostać się na ląd. Zadanie utrudniał wiatr, zdmuchujący te tratwy, na których nikt nie stał. Po kilku próbach udało się dopłynąć do celu. Tam na rozbitków czekał tubylec, zapraszający do wspólnej zabawy utrzymanej w egzotycznym klimacie wyspy Bula Bula. Jedno z zaproponowanych przez niego zadań polegało na zbudowaniu możliwie najwyższej wieży z drewnianych klocków. Dzięki temu ćwiczeniu dzieci odkryły, że połączenie pracy dwóch drużyn może pomóc w odniesieniu sukcesu. Aby wykonać kolejne zadanie, przeprowadzone z użyciem chusty Klanzy, uczestnicy musieli wypracować sposoby efektywnej współpracy, która miała pomóc w przeturlaniu kilku piłeczek do otworu w chuście. Nie było to łatwe, ponieważ początkowo dzieci potrząsały chustą w różnych kierunkach. Jednak po pewnym czasie zaczęły ze sobą współpracować i po kilku próbach udało im osiągnąć cel.
Bazując na fotografiach, wolontariuszki rozmawiały z uczestnikami warsztatów o trudnych sytuacjach, które mogą zdarzyć się w ich życiu codziennym – w szkole czy w świetlicy, w której spędzają dużo czasu. Dzieci diagnozowały problemy przedstawionych bohaterów i szukały pozytywnych rozwiązań, zawierających elementy wspólnego działania.
W trakcie warsztatu uczestnicy stworzyli „przepis” na efektywną współpracę, a następnie omawiali niezbędne do jego przygotowania „składniki”, zapisywali je na karteczkach, rysowali w postaci symboli i wrzucali do garnka. Warsztat zakończony został wykonaniem wspólnego rysunku, który, mimo że jego elementy były bardzo różnorodne, stanowił spójną całość.
Nastroje i wrażenia:
Udało nam się zrealizować zakładane cele. Dzieci podczas dyskusji doszły do wniosku, że tym, co tworzy dobrą atmosferę w zespole, jest umiejętność współpracy, a każde z nich ma wpływ na to, co dzieje się w grupie.
Dla nas było to cenne doświadczenie, wzbogacające warsztat trenerski. Ze względu na duże zróżnicowanie wiekowe uczestników, nie wszystkie dzieci angażowały się w ćwiczenia w jednakowym stopniu. Potrafiłyśmy jednak modyfikować zadania w ten sposób, aby były one adekwatne do energii grupy. My również mogłyśmy się przekonać, że współpraca na poziomie prowadzenia zajęć może przynieść pozytywne rezultaty.
Autorki:
Monika Kur, Beata Rainko, Karolina Wróbel
