Co i gdzie – czyli słowo wstępu
Nasz projekt dramowy miał miejsce w łódzkiej dzielnicy Dąbrowa w okolicy Domu Handlowego „Pionier”, na terenie parafii św. Maksymiliana Kolbego. Zajęcia odbywały się w salce kościoła ojców franciszkanów udostępnionej nam przez ojca proboszcza.
Pomysł na realizację projektu w tym rejonie wydał nam się najlepszy, gdyż właśnie tam, na Dąbrowie, mieszka wielu samotnych ludzi starszych, którzy często nie mają z kim porozmawiać albo kogo poprosić o pomoc. Co więcej, wprowadza się tam coraz więcej ludzi młodych – małżeństw, studentów – którzy także często nie wiedzą nic o swoich sąsiadach. Ze wstępnego rozeznania wśród znajomych i nieznajomych mieszkańców tamtych okolic dowiedziałyśmy się, że mają oni potrzebę poznania się i integracji (widząc w tym szansę nie tylko na poznanie sąsiadów, ale jednocześnie na zwiększenie bezpieczeństwa w osiedlu) oraz uważają, iż tego typu działania mogą w tym pomóc. Dlatego głównym celem naszego projektu stało się wzmacnianie więzi sąsiedzkich, natomiast celami szczegółowymi były: zwiększenie integracji mieszkańców osiedla, namawianie ich do wspólnych rozmów i zachęcanie do wzajemnej pomocy, a także uświadomienie „Pionierom”, że miło jest czasem spotkać się w sąsiedzkim towarzystwie, choćby na herbatę, ciasto i wspólną pogawędkę nie tylko o pogodzie.
Jak – czyli kilka zdań o warsztatach
Pracowałyśmy metodą dramy. Ponieważ uznałyśmy, iż wzmacnianie więzi sąsiedzkich należy rozpatrywać od strony procesu, postanowiłyśmy zrealizować cykl warsztatów poruszających tematykę sąsiedzką, by krok po kroku tworzyć więzi (jeśli takowych jeszcze nie było) i wzmacniać je. I tak kolejno przeprowadziłyśmy spotkanie orientacyjne (mające na celu utwierdzenie nas w przekonaniu co do wyboru miejsca i celu działania) czyli Kolędowanie, następnie warsztaty Sąsiedzki Kufer Pełen Wspomnień, Sąsiedzki Uśmiech i Bank Talentów oraz wielki finał – Dzień Sąsiada.
