Dzieci w krainie emocji
Miejsce i grupa: Podopieczni świetlicy Środowiskowej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na ulicy Hallera na Pradze.
Czas: Warsztaty zaplanowane zostały jako sześciogodzinny cykl.
Założenia warsztatu:
Czym są emocje? Jak sobie z nimi radzić? Czy można wyrażać je wyłącznie słowem? Co dzieje się, kiedy mówimy innym co czujemy?
Podczas zajęć podopieczni uczyli się, jak ważne jest wyrażanie swoich emocji i jak można zrobić to za pomocą mowy ciała, gestu, mimiki i dźwięku. Techniki dramowe miały za zadanie aktywować uczestników i ułatwić im uzyskanie większej swobody, by potrafili czuć się dobrze ze sobą i w relacji z innymi.
Przebieg warsztatu:
Warsztaty rozpoczęły się od ustalenia tematu wspólnej pracy. Wykorzystane zostało ćwiczenie z papierowym drzewem. Uczestnicy otrzymali papierowe listki, którymi mieli zaznaczyć interesujący ich temat. Wybrana została gałąź z hasłem: „Odpowiedz sobie, co nosisz w sobie” – czyli po co nam emocje i jak sobie z nimi radzić.
Dla podopiecznych najciekawsze okazały się ćwiczenia umożliwiające naśladowanie, wchodzenie w rolę, możliwość wyjścia z własnego „ja” i pobycia przez chwilę kimś zupełnie innym. Dzieci z dużą energią uczestniczyły w rozgrzewkach pobudzających ciało i wyobraźnię. Biorąc udział w warsztatach mogły na klaśnięcie w dłonie stać się policjantami, nauczycielami, bohaterami westernów, kosmitami, eskimosami. Uczestnicy warsztatów pracowali również z ciałem i dźwiękiem, na przykład: zastygali w bezruchu, po czym znów „uruchamiali się”, wydawali niestandardowe odgłosy, poruszali się w niecodzienny dla nich sposób, witali się różnymi częściami ciała lub tworzyli z nich figury, maszyny i zwierzęta.
Kraina emocji okazała się interesującą i sprawiającą wiele radości przygodą. Pokazała także, że o emocjach często trudno mówić. Dzieci myliły je z cechami charakteru, reakcjami (takimi jak płacz czy śmiech). Łatwiejsze i naturalne było dla nich pokazanie emocji swoim ciałem, gestem, mimiką. Warsztaty stworzyły dla dzieci przestrzeń, w której mogły swobodnie odkrywać i rozmawiać o swoich emocjach
Nastroje i wrażenia:
Udział w Klubie Praktyka Dramy był dla mnie nauką pokory, cierpliwość i elastyczności trenerskiej rozumianej jako umiejętność indywidualnego podejścia do grupy i dopasowania do niej programu i zadań. Bo przecież to nie ludzie są dla dramy, a drama dla ludzi:)
Karolina, prowadząca warsztaty
Kontakt z dzieciakami z Placu Hallera był dla mnie bardzo ważny. Podczas Klubu Praktyka Dramy miałam szansę pracować z uczestnikami innymi niż do tej pory i było to doświadczenie bardzo wzbogacające nie tylko mój warsztat trenerski, ale przede wszystkim mnie jako osobę.
Marysia, prowadząca warsztaty
Słowa kluczowe: emocje, dzieci, świetlica, drama
Autorki: Karolina Sieńkowska i Maria Bobowska
