Zakończyliśmy właśnie trzyletni projekt wolontariacki. Cieszymy się z każdego wolontariusza i z każdej zmiany, która przez ten czas zaszła. Mamy nadzieję na ciąg dalszy! Tymczasem zapraszamy do zapoznania się z podsumowaniem projektu w liczbach!
Klub Praktyka Dramy
Wolontariat w liczbach
Zakończyliśmy właśnie trzyletni projekt wolontariacki. Cieszymy się z każdego wolontariusza i z każdej zmiany, która przez ten czas zaszła. Mamy nadzieję na ciąg dalszy! Tymczasem zapraszamy do zapoznania się z podsumowaniem projektu w liczbach!
Dziecięce podróże małe i duże
Dramowe warsztaty o emocjach dla dwulatków? Tego jeszcze u nas nie było! Alicja Rygier i Katarzyna Jakóbik, wolontariuszki Klubu Praktyka Dramy, postanowiły zabrać podopiecznych przedszkola na Służewiu, w podróż do odległych krain, by wspólnie przyjrzeć się z nimi temu, co dzieciom najbliższe- emocjom i stylom komunikowania się z innymi. Jak zareagowali uczestnicy warsztatów na tę niecodzienną propozycję?
Spotkanie z Obcym- warsztat Bibliodramy
Jakie emocje towarzyszą nam podczas spotkania z Obcym? Jak odnaleźć swoje miejsce w grupie (wspólnocie) w sytuacji, w której dołącza do niej nowa osoba? Trzygodzinny warsztat bibliodramy, którego osią była starotestamentalna historia o Rut i Noemi, stał się okazją do refleksji na temat potrzeb jakie mamy w związku z funkcjonowaniem w grupie społecznej, a także w relacjach międzypokoleniowych.
Język żyrafy, czyli co ułatwia współpracę
Co ułatwia, a co utrudnia współpracę? Jak mówić by nie ranić innych? Dlaczego warto uczyć się komunikacji od żyrafy? I czy w grupie jest miejsce na indywidualność? Warsztat dla uczniów czwartej klasy podstawowej poprowadziły: Monika Gębicka, Natalia Łukaszewska.
Nauczyć latać
Jak dodawać innym skrzydeł, by pomóc w przełamywaniu barier podczas poszukiwania pracy? W jaki sposób pracować nad określaniem swojego celu zawodowego? I czy można do tego celu wykorzystać dramę? Continue reading
Razem możemy więcej
Czego doświadczyły dzieci na egzotycznej wyspie Bula Bula? Czy udało im się uratować z tonocęgo okrętu? Co w sytuacji zagrożenia jest kluczem do sukcesu? Czyli jak przekonać najmłodszych do współdziałania metodą dramy.
Rusz paszczą!
Warsztaty realizowane w ramach mini-projektu wolontariuszki długoterminowej (wolontariat 160-godzinny)
Grupa docelowa: 7 mieszkanek Ośrodka Wsparcia dla Kobiet z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży
Czas: 14h (3 dni)
Rozwijanie umiejętności komunikacji i współpracy przy wspólnym gotowaniu? Czy w atmosferze zabawy można pobudzić innych do refleksji na temat własnych emocji, sposobów komunikowania się z innymi oraz poczucia sprawczości we własnym życiu?
Przebieg warsztatów
Osią 3 dniowych warsztatów było wspólne gotowanie: pierwszego dnia- lepienie pierogów, ostatniego dnia – robienie pizzy. Skąd pomysł na kulinarny motyw przewodni projektu? „Wspólne gotowanie było naszym sposobem wejścia w trudną i nową grupę. Sposób udany, bo atrakcyjny dla uczestniczek. Nie weszłyśmy do świata tych kobiet od razu z czymś nowym i prawdopodobnie dla nich trudnym (drama, ćwiczenie asertywnych stylów komunikacji), wspólną przygodę zaczęłyśmy od wejścia w ich świat. Przed rozpoczęciem pracy nad właściwym tematem, chciałyśmy zdobyć ich zaufanie”- mówią prowadzące.
Gabriela i Agata same nie czują się kulinarnymi mistrzyniami. Nie zniechęciło ich to jednak do wyjścia z propozycją wspólnego gotowania podczas prowadzonych przez nie zajęć. Brak kulinarnego doświadczenia prowadzących wzmacniało poczucie kompetencji mieszkanek ośrodka oraz sprzyjało atmosferze wymiany doświadczeń. Kobiety cieszyły się tym, że mogą pokazać innym, co już potrafią, wymieniać się swoimi doświadczeniami. Nieco więcej kłopotu uczestniczkom sprawiło dzielenie się zadaniami i branie odpowiedzialności za posuwanie procesu kulinarnego do przodu. Tymczasem, dla porównania, trzeciego, ostatniego dnia, podczas wspólnego robienia pizzy proces przebiegał zdecydowanie sprawniej i bezkonfliktowo dzięki efektywnej współpracy wszystkich pań.
W części merytorycznej warsztatów wolontariuszki postawiły na stopniowe wprowadzenie uczestniczek w temat i metody pracy. Zaczęły od integracji grupy i ćwiczeń podnoszących poziom energii i samopoczucie. Kobiety bardzo zaangażowały się w swoje role podczas śmiesznej improwizacji. Chętnie też wchodziły w ćwiczenia bazujące na ruchu i pracy z ciałem. Rozgrzewki i wytworzona dzięki nim atmosfera zabawy, współpracy i dobrego samopoczucia uczestniczek ułatwiła im późniejsze wchodzenie w role w fotografiach. Bohaterką wszystkich fotografii była Pani Halinka. W każdej opisanej sytuacji doświadczała problemów podczas procesu przygotowywania przyjęcia komunijnego dla swojej córki. Problemy te miały głównie wymiar interpersonalny (nieporozumienia z innymi rodzicami dzieci, z panią sklepikarką, z pracodawcą). Uczestniczki wcielając się w role Haliny i osób z jej środowiska przyglądały się emocjom głównej bohaterki oraz ćwiczyły różne możliwe sposoby zachowań mogących przybliżyć je (w roli Haliny) do realizacji celu. Omówienie doświadczenia zakończyło się wybraniem jednej techniki komunikacyjnej, która mogłaby przydać się uczestniczkom w ich codziennym życiu. Każda z kobiet opowiedziała o sytuacjach, w których będzie to dla niej pomocne.
Nastroje i wrażenia
Dzięki realizacji warsztatów miałyśmy okazję po raz pierwszy zmierzyć się z tak trudną grupą, inną niż te, z którymi pracowałyśmy dotychczas.
Cieszymy się z tego, że pomimo trudnych sytuacji zrealizowałyśmy cele zadania, jednocześnie dając uczestniczkom z jednej strony dużo zabawy, z drugiej okazję do podzielania się swoimi doświadczeniami i pomysłami na rozwiązania trudnych sytuacji. Ich zapał dał nam energię i pomysły na kolejne inicjatywy.
Gabriela i Agata, prowadzące
Autorki: Gabriela Bielecka, Agata Fiedotow
Na ścieżkach kariery. Jak szukać by znaleźć?
Warsztaty realizowane w ramach mini-projektu wolontariuszki długoterminowej (wolontariat 160-godzinny)
Grupa docelowa: studenci Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (projekt współrealizowany z Centrum Szkoleń i Doradztwa Zawodowego przy UKSW)
Czas: trzy warsztaty po 3h (łącznie 9h)
Założenia warsztatu:
Czy możliwe jest realizowanie marzeń na rynku pracy? Co mogę zrobić już teraz by zwiększyć swoje szanse na zdobycie wymarzonego zawodu ? W jaki sposób mogę wykorzystać swoje potencjały (dotychczasowe doświadczenia, zainteresowania, cechy charakteru) podczas poszukiwania pracy? Jak mówić o swoich mocnych stronach, by potencjalny pracodawca widział korzyści z zatrudnienia nas w swojej firmie?
Celem 9 godzinnego warsztatu było wzmocnienie kompetencji na rynku pracy studentów UKSW.
Przebieg warsztatów:
Uczestnicy podczas cyklu szkoleń mogli przejść drogę od poszukiwania odpowiedzi na pytania: „gdzie jestem teraz? co potrafię?” do pytań: „czego pragnę? jak dojść do upragnionego celu? jaki podjąć pierwszy krok?”. Kolejni bohaterowie zadań dramowych byli na różnych etapach poszukiwania pracy. Uczestnicy wcielając się w ich role mieli okazję doświadczyć potencjalnych problemów, które mogą pojawić się podczas szukania pracy, ale jednocześnie opracować strategie radzenia sobie z nimi.
Dużą wartością warsztatów była przestrzeń do wymiany doświadczeń. Tak naprawdę zawsze brakuje nam pewnych informacji do podejmowania trafnych decyzji, jednak jest wiele sposobów by te informacje zdobyć – pytanie innych to jedna z nich. Prezent w postaci kalendarza dla każdego z uczestników umożliwił zaplanowanie sobie swojego celu i działań od razu po zakończeniu warsztatów.
Autorki: Wioleta Genow, Magdalena Kozubal
Znajdę sposób
Warsztaty realizowane w ramach mini-projektu wolontariuszki długoterminowej (wolontariat 160-godzinny).
Grupa docelowa: wolontariusze, którzy pracują z dziećmi z rodzin wykluczonych społecznie i mieszkających w ośrodku dla uchodźców
Czas: 10 h
Co jest powodem agresji? Jak skutecznie interweniować w sytuacjach konfliktowych? Jak zachęcić dzieci do komunikowania się bez przemocy?
Celem warsztatów było zainspirowanie wolontariuszy do odkrywania nowych sposobów reakcji na doświadczane sytuacje agresywne i konfliktowe oraz zapoznanie się z metodą komunikacji bez przemocy.
Warsztat był podzielony na dwa dni. Pierwszy dzień warsztatów związany był z tematyką agresji. Wolontariusze w fotografiach mieli okazję wcielić się w rolę ofiary, agresora oraz osoby, która stoi pomiędzy nimi. Na jednej z fotografii została przedstawiona sytuacja w której siostrzenica jest świadkiem jak jej jedna 9-letnia podopieczna niszczy pracę 7-letniej siostry. Doświadczenie te dało im możliwość spojrzenia na agresję z różnych stron. Podczas omówienia ćwiczenia uczestnicy bliżej przyjrzeli się przyczynom agresji. Zastanawiali się też, jak skutecznie interweniować w momentach, kiedy są świadkami sytuacji przemocowych.
Drugi dzień warsztatów rozwijał temat komunikacji bez przemocy. Uczestnicy w świecie fikcji szukali sposobów na wyjaśnienie nieporozumień – jak najlepiej zakomunikować swoje potrzeby i oczekiwania? Jak to powiedzieć, aby zostać zrozumianym i jednocześnie nie urazić drugiej strony? Zastosowane w tym celu karty ról wzbudziły wiele emocji wśród uczestników. Rozmowa przyjaciół o wydarzeniach z przeszłości okazała się wymagająca. Dalsza część warsztatów pokazywała, że w tej sytuacjach może być pomocne zastosowanie metody komunikacja bez przemocy.
W trakcie warsztatu wolontariusze mogli poznać się w nowych sytuacjach, współpracować ze sobą i rozmawiać na ważne tematy. Uczestnicy mieli przestrzeń do przyjrzenia się trudnym sytuacjom, których doświadczają w projekcie. Warsztat dał też inspirację do dalszego rozwoju pracy z dziećmi.
Autorka i prowadząca: Beata Rainko
Nie pasuje? Zmień to!
Grupa docelowa: Tymczasowy Uniwersytet Powszechny działający przy Teatrze Powszechnym , uczniowie szkół licealnych
Czas: warsztat jednodniowy, czterogodzinny
Założenia warsztatu:
Akcja zainicjowana przez Teatr Powszechny „O co się zabijać? Wojna. Pokój. Ukraina”?” była artystyczną i intelektualną odpowiedzią na wydarzenia ostatnich miesięcy na Ukrainie. Kijowska rewolucja, jako szkoła brania odpowiedzialności za kształt kraju we własne ręce, stała się wyzwaniem dla reszty Europy. Celem warsztatu poprowadzonego przez wolontariuszki naszego Stowarzyszenia w ramach akcji było zmotywowanie młodzieży do przyjęcia aktywnej postawy obywatelskiej. Prowadzące chciały pokazać młodym, że to właśnie od nich zależy zmiana i zachęcić do podjęcia konkretnego działania na rzecz innych.
Opis warsztatu:
Warsztat rozpoczął się od przedstawienia się prowadzących i podania tematu oraz nawiązania kontraktu. Ćwiczenia rozgrzewkowe miały na celu zintegrowanie grupy i wprowadzenie tematyki obywatelskiej. Ćwiczenia dramowe – fotografie- przedstawiały sytuacje, w których główny bohater zastanawiał się czy podjąć aktywne działanie na rzecz innych, by zmienić coś w swoim otoczeniu (pomóc leżącej na ulicy kobiecie, startować w wyborach do samorządu szkoły, odwołać się od niesprawiedliwej decyzji Komendanta Hufca). Licealiści stopniowo przechodzili od wyimaginowanych sytuacji do własnych refleksji nad zaletami aktywnej postawy obywatelskiej. Kolejne ćwiczenie –odpowiadanie na listy czytelników do redakcji dotyczących aktualnych problemów społecznych, pokazały im gdzie i w jaki sposób obywatel może działać prospołecznie. Ostatnim zadaniem podczas warsztatu było stworzenie wizytówek z hasłami przypominającymi o sytuacji na Ukrainie, które młodzi ludzie zaprojektowali, a następnie rozdali przechodniom przy Teatrze Powszechnym.
Nastroje i wrażenia:
Młodzież zaangażowała się w proponowane im ćwiczenia, chętnie również wyszła rozdawać przechodniom przygotowane przez siebie wizytówki. Na zakończenie zapytałyśmy uczestników o to, z czym wychodzą. Mówili o tym, że widzą, że mogą coś zmienić w swoim otoczeniu, dowiedzieli się wiele o sytuacji na Ukrainie. Podobało im się, że mogli współpracować ze sobą przy wykonywaniu różnych zadań i pojawiła się także u nich chęć pomocy innym.
Magdalena, Beata, Monika- prowadzące
Autorzy:
Magdalena Kozubal, Beata Rainko, Monika Kur
Chcemy być grupą na własnych zasadach!
Grupa docelowa: dwie klasy technikum z Zespołu Szkół nr 11 Czas: 7h z jedną klasą (łącznie 14h) Założenia warsztatu: Jak rozmawiać z grupą o trudnych, konfliktowych sytuacjach? W
pharmacy technician wages canada \ viagra pills for sale \ cialis generic forum \ real viagra online \ cialis what does it do
jaki sposób zapobiegać ponownym, ewentualnym konfliktom opartych na rozwiązaniach przemocowych i pomóc uczniom klasy poczuć się ze sobą nawzajem lepiej i bezpieczniej? Celem siedmiogodzinnego warsztatu było przeprowadzenie klasy przez proces grupowy (z uwzględnieniem specyficznych problemów danej klasy i ich omówieniem) oraz nauka efektywnej komunikacji bez przemocy. Przebieg warsztatów: Jednym z wykorzystanych ćwiczeń dramowych były: karty ról w pierwszej klasie i śmieszna improwizacja w drugiej, podczas których uczestnicy zapoznali się ze schematem komunikatu FUO (fakty, uczucia, oczekiwania) i doświadczyli go w praktyce. Jednak największe realne efekty dla klasy przyniosło tworzenie kontraktu grupowego, z uwzględnieniem podstawowych zasad komunikacji interpersonalnej. Klasy zastanawiały się jakie mają potrzeby i jakimi działaniami mogą je zrealizować. Przyglądali się także sytuacjom trudnym w ich grupie, by wyciągnąć wnioski na przyszłość. Ćwiczenie było dla nich wnoszące dzięki przejściu od fikcji do świata realnego z całą gamą problemów, które są ich codziennością. Poważne potraktowanie ich potrzeb obudziło w nich żywe emocje, co przełożyło się na zaangażowanie w pracę. Obie klasy chciały kontynuować rozmowy na temat zasad na godzinie wychowawczej. Nastroje, wrażenia: Dzięki realizacji warsztatów miałyśmy okazję skonfrontować nasze plany, zakładające profilaktykę przemocy i promocję dobrych praktyk komunikacyjnych w grupie z potrzebą realnej interwencji w konflikcie. Był to duży sprawdzian dla naszych kompetencji i elastyczności, ale dzięki podejściu ukierunkowanemu na grupę sądzimy, że zakończył się on sukcesem. Agnieszka i Karolina, prowadzące Autorki: Agnieszka Rucińska, Karolina Gromke
Skrzydła motywacji
Grupa docelowa: młodzież z Domu Dziecka nr 3
Czas: 3 godziny
Założenie warsztatu:
Jak dodawać innym skrzydeł, by pomóc im przełamywać bariery przy poszukiwaniu pracy? W jaki sposób pracować nad określaniem swojego celu zawodowego? I czy można do tego wykorzystać dramę?
Przebieg warsztatu:
Podczas wspólnej pracy uczestnicy poznawali historię Roberta – obcokrajowca, Włocha, który przyjechał do Polski szukać pracy, jednak ma sporo problemów z jej odnalezieniem: wysyła mało CV, nie stawia się na rozmowach rekrutacyjnych. Za pomocą przedmiotów należących do Roberta młodzież poznała dokładnie jego historię i motywy działania. Następnie wspólnie tworzyli skrzydła motywacji dla Roberta, wypisując wszystkie czynniki i jego talenty, które mogłyby mu pomóc w znalezieniu pracy.
Stymulatory były wstępem do refleksji nad własnym zawodem w przyszłości i nad tym, co zrobić aby ten zawód zdobyć. W następnej części każdy z uczestników tworzył swoje własne skrzydła motywacji .
Zajęcia dały grupie dużo motywacji i wzmocniły ich potencjał. Po zajęciach, każdy z nich miał skontaktować się z miejscem pracy swoich marzeń i zapytać się, co zrobić żeby tam pracować.
Autorka i prowadząca: Karolina Kochowska
Czy ja mam mocne strony?
Czy ja posiadam mocne strony? – warsztat z podnoszenia poczucia własnej wartości
Grupa docelowa : członkowie Klubu Alternatywnego Caritas
Czas: warsztat przeprowadzony po 2 godziny w ciągu dwóch dni [25 i 30 lipiec 2014].
Założenia warsztatu
Jak odkrywać własne mocne strony? W jaki sposób podnieść poczucie własnej wartości? Jak pomóc innym w odkryciu ich potencjału?
Celem warsztatu było podniesienie poczucia wartości uczestników poprzez ćwiczenia i rozmowy mające na celu pomóc im w uświadamianiu sobie swoich mocnych stron. Dzieci uczyły się również jak w asertywny sposób można wyrażać własne potrzeby i dowiadywać się o potrzebach innych.
Przebieg warsztatu
W warsztacie wykorzystane zostały dwa narzędzia dramowe: fotografie i karty ról.
W fotografiach przedstawiono dwie sytuacje, w których jedna postać wyśmiewana była ze względu na swój wygląd, a inna z powodu niewystarczających umiejętności. Uczestnicy w umówieniu ćwiczenia podkreślali, że dzięki temu doświadczeniu zrozumieli, że każdy jest inny i może mieć inny gust, marzenia, potrzeby, umiejętności, cechy charakteru a każda inność jest normalna i potrzebna. Ponadto zauważyli, że nie warto rezygnować z siebie i ze swoich marzeń, nawet gdy są osoby, które nie wierzą, że możne je zrealizować.
W kartach ról wykorzystano historię koleżanek Kasi i Uli, które zaplanowały wspólny udział w kołach pozalekcyjnych, odbywających się w tym samym czasie. Siłą charakteru Kasia przekonywała Ulę, by chodziła z nią na koło teatralne, chodź Ula wolała chodzić na zajęcia plastyczne. Problem w tym zadaniu polegał na tym, że Ula nie powiedziała Kasi o tym, na czym jej bardziej zależy (chce uczyć się malować, a teatr jej nie interesuje).
Uczestnicy warsztatu podczas rozmów w parach po przeczytaniu kart próbowali znaleźć rozwiązanie tej sytuacji. Jedno z zaproponowanych polegało na tym, że dziewczynki będą chodziły na zajęcia razem (raz na teatralne, raz na plastyczne). Inne rozwiązanie tej sytuacji pokazywało, że najważniejsze jest, by rozwijać swoje pasje, a koleżanki mogą chodzić osobno na preferowane koła pozalekcyjne. Ważnym elementem tego ćwiczenia było podkreślenie, że istnieją różne sposoby rozwiązywania konfliktu, a kluczem do porozumienia jest komunikowanie o swoich potrzebach.
Nastroje i wrażenia
Zaletą warsztatu prowadzonego metodą dramy jest to, że każdy jest w stanie wyciągnąć z niego coś dla siebie, bez względu na wiek i doświadczenia życiowe. (…) udało mi się zasiać u uczestników warsztatu ziarenko, które podlewane przez kolejne zajęcia tego typu, może w przyszłości zaowocować pozytywną zmianą.
Monika, prowadząca warsztat
Słowa kluczowe: emocje, drama, potencjał
Autorka: Monika Kur
Nie parzę kawy, czyli wolontariat w STOP-KLATCE
5 grudnia obchodziliśmy Światowy Dzień Wolontariusza. Z tej okazji publikujemy wywiad z Agnieszką- jedną z naszych wolontariuszek, obecnie już członkinią stałego zespołu. O tym jak wyglądała jej wolontariacka droga w stowarzyszeniu oraz jak ją wspomina i komu poleca wolontariat w STOP-KLATCE opowiada w rozmowie z Łukaszem Wiśniewskim.
Dobrze być sobą
Grupa docelowa: Podopieczni ogniska wychowawczego na Grochowie w wieku 8-12 lat
Czas: trzy dwugodzinne warsztaty
Cele nadrzędne warsztatów:
„Okrywaj siebie, bo wszystko co jest ci potrzebne do wyboru twojej drogi, już jest w tobie“. Jak dramowo zachęcić dzieci do odkrywania siebie i swoich potencjałów? W jaki sposób pokazać im, że wspólne dzielenie się talentami oraz współpraca to klucz do satysfakcjonującego życia w społeczeństwie?
Przebieg warsztatów:
Warsztaty były prowadzone z wykorzystaniem rozgrzewek dramowych, technik dramowych, takich jak fotografie czy improwizacje, a także działań plastycznych zachęcających do ekspresji i rozbudzenia wyobraźni.
Na pierwszych zajęciach uczestnicy z zaangażowaniem wykonali pomysłowe wizytówki pokazujące: jaki jestem i co lubię oraz wymieniali się informacjami na temat ich właścicieli. Zadania związane z wcielaniem się w konkretne zwierzęta posłużyły z kolei do ukazania konkretnych cech i umiejętności takich jak: opiekuńczość, ciekawość czy współpraca. Ćwiczenie stało się również okazją do refleksji o tym, że każdy z nas posiada wartościowe i potrzebne cechy i umiejętności, którymi może dzielić się z innymi.
Dobrej zabawy dostarczyły dramowe improwizacje, do których można się było przebrać, użyć oryginalnych rekwizytów. Uczestnicy mieli okazję doswiadczyć sytuacji, w których m.in. pytali osobę potrzebującą, jak można jej pomóc, a także w których sami prosili kogoś o pomoc.
W fikcyjnej sytuacji uczestnicy zmierzyli się z wyzwaniem, jakim była realizacja wspólnego celu- zorganizowanie sąsiedzkiej pomocy potrzebnej do naprawy mostu i zniszczonego przez tornado dachu. Jako mieszkańcy fantastycznej krainy dzieci wykonały również dla siebie specjalne dary – Łapacze Pomocy i Dobrej Współpracy.
Wrażenia i nastroje:
W trakcie zajęć dobra zabawa przenikała się z trudnościami w angażowaniu wszystkich uczestników i słuchaniem siebie nawzajem w grupie. Ważne okazało się m.in. uzmysłowienie uczestnikom, jak wyrażać własne potrzeby, a także uszanować potrzeby innych.
Zakończyłyśmy pracę z poczuciem, że postawiłyśmy sobie trudne zadanie. Nie wszystko podczas warsztatów toczyło się tak, jak zaplanowałyśmy, a umiejętne reagowanie na to, co dzieje się w grupie, a także zgranie nas jako prowadzących, było największym wyzwaniem. Wyzwaniem, które warto było podjąć! Praca z dziećmi była bowiem silnym i wzbogacającym doświadczeniem.
Monika i Agata, prowadzące warsztaty
Autorki: Monika Gębicka i Agata Fiedotow
Obrazkowe karty ról, czyli komunikacja bez przemocy dla najmłodszych
Grupa docelowa: 2 klasa Szkoły Podstawowej
Czas: 4h dydaktyczne – 2 spotkania
Założenia warsztatu:
Uczniowie i uczennice klasy, w której został przeprowadzony warsztat, to zbiór 24 wulkanów energetycznych. Jak w atrakcyjny sposób przeprowadzić zajęcia dla tak żywiołowych dzieci, by skupić ich uwagę, a tym samym nauczyć ich nowych wzorów komunikacji bez przemocy, zachęcając do rozwiązywania konfliktów poprzez rozmowę? Warsztatowi przyświecała myśl Davida Kolba- najwięcej uczymy się doświadczając. Z pomocą przyszła drama angażująca uczestników aż na trzech poziomach.
Przebieg warsztatów:
Warsztat został poprowadzony dla 24 uczniów drugiej klasy szkoły podstawowej. Dzieci miały bardzo dużo energii, w związku z tym dużym wyzwaniem, przed którym stanęły prowadzące, było skupienie ich uwagi. Wśród ćwiczeń, które zaproponowały uczestnikom na warsztatach dzieci najchętniej i z największym zaangażowaniem weszły z zabawy oparte na współpracy (burza, klucze babuni, lustra). W pracy nad tematem przewodnim zostały użyte karty ról. Aby ułatwić ich odbiór i zrozumienie prowadzące przygotowały je w formie książeczki, w której tekst był połączony z obrazkami. Najpierw w grupach uczestnicy z prowadzącymi czytali i rozmawiali o tym, co się wydarzyło. Wspólne przeanalizowanie treści kart ról-książeczek z obrazkami, pomogło dzieciom zrozumieć sytuację konfliktową i wejść w role. Uczniowie rozmawiając w parach dochodzili do porozumienia, wykazali się dużą kreatywnością w poszukiwaniu rozwiązań. Dzieci przy omówieniu zauważyły zmiany, które zaszły dzięki rozmowie podczas której opowiedziały swojemu partnerowi o tym, co czują. Mówiły, że przed rozmową były w nich: zazdrość, smutek, złość, a po rozmowie: radość, przyjaźń.
Nastroje i wrażenia:
Dzięki realizacji warsztatów miałam szansę przygotowania warsztatu od a do z wg własnego pomysłu.
Odkryłam też, że praca z dziećmi może być fajną zabawą i pomimo wielu wyzwań – skupienie uwagi, przekazywanie informacji w sposób odpowiedni dla tej grupy– dzieci były bardzo kreatywne i chętnie wchodziły w role.
Beata i Kamilla, prowadzące warsztaty
Autorki: Beata Rainko, Kamilla Gryszel
Monika Gębicka
Interesuję się… przyjazną edukacją.
W dramie cenię… jej uniwersalność i użyteczność.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… z potrzeby działania.
Dzięki udziałowi w Klubie… rozwijam umiejętności społeczne i dzielę się
doświadczeniem.
Natalia Łukaszewska
Lubię… kreatywne, niebanalne działania.
W dramie cenię… jej różnorodność, ogromne możliwości, które daje.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… ponieważ było to dla mnie nowe, rozwijające doświadczenie.
Dzięki udziałowi w Klubie… mogłam poznać nowy sposób pracy z grupą i przetestować go w praktyce.
Ambasadorzy Akademii Porozumienia
IDEA PROJEKTU
Współczesna pedagogika podkreśla, że osoba nauczyciela jest bez wątpliwości jednym z czynników motywujących do nauki. W obiegowej opinii spodziewamy się, że nauczyciele będą dwojako wpływać na swoich uczniów – wspierać rozwój ucznia, jak również stanowić wzorzec zachowania.
Porozumienie pomiędzy nauczycielami i uczniami nie leży jednak jedynie po stronie tych pierwszych. Obecnie wiele projektów społecznych obiera za swój priorytet aktywizację uczniów, dokształcanie młodych liderów, rozwijanie sprawczości i samodzielności. Częste zwracanie uwagi na wyżej wymienione zasoby niesie za sobą przekaz, że bierność oraz brak motywacji są cechami, z którymi można i należy walczyć. Paradoksalnie programy te często wychodzą z inicjatywy szkolnych pedagogów.
160-godzinny wolontariat dramowy!
160-godzinny wolontariat dramowy jest jedną z form uczenia i praktykowania dramy w ramach Klubu Praktyka Dramy. Formą najbardziej kompleksową i długotrwałą. Dlaczego? Pozwala bowiem uczyć się dramy od najlepszych, przyglądać się ich pracy, bazować na doświadczeniu, ale także poznawać zespół i członków Stowarzyszenia. Budować sieć współpracy w celu przyszłej realizacji wielu działań dramowych!
Proponowane działania do realizacji w ramach wolontariatu dramowego:
- realizacja własnego projektu dramowego – przygotowanie aplikacji wraz z mini budżetem, spotkanie z komisją oceniającą projekt, realizacja projektu, sprawozdanie projektu,
- udział w konsultacjach i superwizjach dramowych związanym z realizowanym projektem dramowym,
- współpraca przy realizacji jednego z dramowych projektów społecznych realizowanych przez Stowarzyszenie,
- poznanie specyfiki pracy w III sektorze poprzez udział w działaniach statutowych Stowarzyszenia i współpracę z zespołem.
Mini-projekty naszych wolontariuszy:
Superwizje i konsultacje
Aby wesprzeć osoby uczestniczące w Klubie Praktyka Dramy w ich rozwoju oraz w doskonaleniu ich umiejętności pracy za pomocą dramy, zaplanowaliśmy dwa rodzaje działań: konsultacje indywidualne oraz superwizje grupowe. Zobacz na czym polega superwizja w Klubie Praktyka Dramy.
Konsultacje indywidualne
Każda osoba lub para prowadząca cykl warsztatów dramowych w ramach Klubu Praktyka Dramy, będzie mogła skorzystać z 2 godzinnych konsultacji z trenerkami dramy, specjalistkami w dziedzinie tworzenia i realizacji warsztatów dramowych. Konsultacje mają służyć rozwojowi osób w niej uczestniczących oraz zapewnić wysoką jakość przygotowywanych przez nich scenariuszy warsztatów.
Zasady konsultacji ustalane są każdorazowo między konsultantką, a osobą tworzącą swój warsztat.
Superwizje grupowe
Superwizja, to najlepsza droga w rozwijaniu własnego potencjału i umiejętności trenerskich oraz pracy metodą dramy. To także okazja do lepszego poznania samego siebie. Najistotniejszym aspektem superwizji jest uczenie się. Superwizja jest zatem czasem rozwoju, czasem doskonalenia sposobów prowadzenia warsztatów lub/i prezentowanych narzędzi dramowych. Decyzja, co zostanie poddane superwizji, należy do osoby superwizjowanej.
Jeśli chcesz:
- w bezpiecznych warunkach przetestować stworzone przez siebie narzędzia dramowe i otrzymać informacje zwrotne
- opowiedzieć nam o trudnej sytuacji jaka wydarzyła się na Twoim warsztacie i poszukać pomysłów na jej rozwiązanie
- podzielić się swoim sukcesem i wspólnie go świętować
- wziąć udział w danym ćwiczeniu dramowym i udzielić informacji zwrotnych osobom je prowadzącym
– to zapraszamy do udziału w superwizjach dramowych.
Do udziału w superwizjach zapraszamy osoby realizujące warsztaty dramowe w ramach Klubu Praktyka Dramy oraz innych uczestników działań Stowarzyszenia, którzy chcieliby przetestować stworzone przez siebie narzędzia dramowe bądź przyjrzeć się, doświadczyć fragmentu scenariusza innych i udzielić im informacji zwrotnych.
Superwizje prowadzą: Małgorzata Winiarek-Kołucka, Agnieszka Buśk, Anna Cieśluk, Marta Jankowska
Uczestnicy o superwizjach:
” Superwizje to dla mnie wyjątkowe spotkania „robocze” – rodzaj wsparcia aktywnych działaczy przez podzielenie się swoim doświadczeniem z pracy z różnymi grupami, uczulenie ich na sytuacje, które mogą się pojawić, wzbogacenie ich scenariuszy swoimi pomysłami.
Cieszy mnie aktywność ludzi w wychodzeniu z propozycjami zajęć dotyczącymi tak różnorodnych tematów.
Osobiście to dla mnie rodzaj aktywnego wypoczynku:) i forma rozwoju osobistego poprzez ćwiczenie wyrażania pozytywnych informacji.”
Marta Włosek, absolwentka Dramowej Akademii Wolontariackiej, uczestniczka superwizji
Marta Włosek, absolwentka Dramowej Akademii Wolontariackiej, uczestniczka superwizji
Klub Praktyka Dramy
Ludzie!
Pasja!
Działanie!
KPD to bezpłatna inicjatywa umożliwiająca nabywanie i wymianę doświadczeń oraz realizację warsztatów rozwijających kompetencje społeczne przy wykorzystaniu metody dramy stosowanej.
Uczestnikami warsztatów mogą być przedszkolaki, uczniowie wszystkich poziomów szkolnictwa, dzieci przebywające w placówkach wsparcia dziennego. Jeśli ciekawi Cię gdzie dotychczas realizowaliśmy swoje warsztaty, kliknij.
Zapraszamy też do obejrzenia filmu o działaniach wolontariuszy Klubu Praktyka Dramy.
Cykliczne warsztaty w świetlicach lub szkołach
Cykliczne warsztaty dramowe realizowane w świetlicach oraz w szkołach, odpowiadające na konkretne problemy danej klasy, to wyzwanie rozwojowe jakie stawiamy przed członkami Klubu Praktyka Dramy!
Jak wygląda proces współtworzenia i przygotowania własnych warsztatów dramowych w ramach Klubu Praktyka Dramy:
1.Decyzja o współpracy
Jeżeli znasz nie mniej niż 2 techniki dramowe (doświadczyłeś/łaś udziału w nich, wiesz jak je tworzyć, znasz schemat budowy warsztatu dramowego, masz już pierwsze doświadczenia w prowadzeniu warsztatów edukacyjnych, identyfikujesz się z misją STOP-KLATKI, chcą włączyć się w działania Stowarzyszenia lub/i myślą o szerzeniu idei pracy metodą dramy w swoich środowiskach i chcesz zrobić coś dobrego dla innych oraz zdobyć doświadczenie w przygotowaniu warsztatów dramowych – zgłoś się do udziału w Klubie poprzez napisanie maila do Beaty Rainko, koordynatorki ds. wolontariatu:
2. Spotkanie rozpoczynające współpracę
Spotkanie umożliwi:
- wzajemne poznanie się przyszłego praktyka dramy i koordynatora ds. wolontariatu w Stowarzyszeniu;
- dokładne omówienie Twoich potrzeb rozwojowych i przyjrzenie się, czy jesteśmy w stanie zrealizować je w ramach Klubu Praktyka Dramy;
- uwspólnienie wiedzy dotyczącej realizowanych warsztatów w ramach Klubu;
- ustalenie terminów warsztatów oraz wybór konsultantki/konsultanta warsztatów,
- podpisanie porozumienia o współpracy potwierdzającego Twój udział w Klubie Praktyka.
3. Przygotowanie własnych warsztatów dramowych:
Każda osoba/para może przygotować:
- cykl czterech warsztatów, każdy po 1,5 godziny, dla jednej z praskich świetlic
- 6 – godzinne warsztaty dramowe w oparciu o analizę potrzeb konkretnej klasy w jednej z partnerskich szkół. Przygotowanie warsztatów dramowych będzie opierać się na analizie potrzeb przeprowadzonej w wybranej grupie.
- W procesie tworzenia warsztatów każda osoba/para będzie mogła skorzystać z 2 godzinnych konsultacji z trenerem dramy.
4. Superwizja
Superwizja to wymiana doświadczeń, refleksji, pomysłów, przyglądanie się swojej pracy, trudnościom i sukcesom jakich dostarcza. To przestrzeń, w której możesz odkryć swoje potencjały i znaleźć źródła problemów. Udział w superwizji jest fascynującym procesem dawania i brania. Jest czasem dla Ciebie, gdzie w bezpiecznej atmosferze będziesz mógł/mogła zaprezentować fragmenty swojego warsztatu, otrzymać informacje zwrotne, opowiedzieć o sytuacjach jakie zdarzyły się podczas Twojego warsztatu. Celem superwizji nie jest więc ocena, lecz rozwój osób w niej uczestniczących. Przeczytaj więcej o superwizji.
5. Realizacja cyklu warsztatów
Po przygotowaniach nadejdzie czas na poprowadzenie przez Ciebie swoich warsztatów dramowych! Będziemy trzymać kciuki:)
6. Podsumowanie warsztatów i współpracy – rozdanie zaświadczeń i koszulek
Ostatnim etapem realizacji własnych warsztatów dramowych będzie spotkanie podsumowujące ich przebieg. Podczas spotkania otrzymasz również zaświadczenie oraz koszulkę z logo Stowarzyszenia!
Agnieszka Rucińska
Lubię…współpracę z ludźmi – zwłaszcza w trakcie realizacji działań, które angażują w twórczy sposób, uczestniczenie w działaniach społecznych na rzecz potrzebujących, podróże z plecakiem (zwłaszcza po Bałkanach), spacery z psem – bez planu, gdzie oczy poniosą.
W dramie cenię… to, że jest świetnym narzędziem dialogu i pozwala na rozwój kompetencji osobistych w bardzo przyjemnej formie.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy…bo chciałam zrealizować swoje warsztaty dla grupy jednak potrzebowałam merytorycznego wsparcia, rad osób bardziej doświadczonych, spojrzenia z dystansu na moje pomysły.
Dzięki udziałowi w Klubie Praktyka Dramy…zdobyłam większą świadomość w tworzeniu swojego scenariusza zajęć. Wiem już więcej o tym, na co zwracać uwagę i jak konstruować warsztat aby był spójny. A oprócz tego miałam okazję wymienić się inspiracjami i odczuć wsparcie dla moich działań – a to wzmacnia!
Marta Matus
Pasjonuję się/lubię… psychologią. W wolnych chwilach czytam i jeżdżę na rolkach. W dramie cenię… nieprzewidywalność i spontaniczność, a także możliwość odkrywania własnych emocji i postaw. Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… aby sprawdzić się i doświadczyć pracy z grupą za pomocą tej metody. Dzięki udziałowi w Klubie… miałam okazję poćwiczyć umiejętności pracy metodą dramy z przedszkolakami, sprawdzić
alprazolam canada pharmacy\ buy discount viagra online\ http://viagrapills-forsaleonline.com/\ do you need a prescription for cialis\ generic cialis free shipping
stworzone scenariusze zajęć.
Anna Perzyńska
Pasjonuję się/lubię… moje pasje to podróże niekonwencjonalne i Francja. Interesuję się wielokulturowością, wolontariatem, teatrem oraz tańcem.
W dramie cenię… autentyczność i innowacyjność.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… aby doskonalić się w technikach dramowych i poznawać nowych ludzi.
Dzięki udziałowi w Klubie…mogę poznawać swoje możliwości i sprawdzać siebie w nowych sytuacjach.
Julia Borowiak
Pasjonuję się/lubię… człowiekiem. Na co dzień zajmuję się psychologią, a w szczególności arteterapią. Lubię wyprawy górskie i jazdę rowerem.
W dramie cenię… możliwość doświadczania na sobie, ćwiczenia kompetencji w bezpiecznych warunkach przy emocjach, które pamięta się w sposób szczególny.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… gdyż chciałam doświadczyć pracy dramowej z grupą, mieć szansę coś wspólnie wypracować.
Dzięki udziałowi w Klubie… doświadczyłam pracy z nastolatkami, dostrzegłam jak drama może wciągać niezależnie od wieku.
Karolina Mucha
Pasjonuję się/lubię… psychologią, muzyką oraz sportem. Kocham las, wodę, górskie wędrówki oraz spędzanie czasu z przyjaciółmi. Lubię podejmować nowe wyzwania i odkrywać własne możliwości.
W dramie cenię… jej efektywność oraz to, że angażuje uczestników na poziomie emocjonalnych i intelektualnym.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… ponieważ jest to przestrzeń, w której mogę się realizować oraz ćwiczyć swoje umiejętności.
Dzięki udziałowi w Klubie…
Magdalena Cylwik
Pasjonuję się/lubię… podróże i rękodzieło.
W dramie cenię… możliwość dotarcia ,,pod powierzchnię”.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… ponieważ potrzebowałam wsparcia w drodze dramowej.
Dzięki udziałowi w Klubie… mogłam rozwiać trapiące mnie wątpliwości i poznać nowe perspektywy patrzenia na moją pracę.
Magdalena Kaczor
Pasjonuję się/lubię… człowiekiem, z całą jego paletą barw. A najbardziej na świecie lubię pomagać:)
W dramie cenię… najbardziej połączenie z wymiaru parateatralnego z mocą zmiany społecznej. Od zawsze interesuje się teatrem, ale częściej zwycięża u mnie dusza społecznika niż artysty. Tutaj te dwie pasje poniekąd się spotykają.
Zdecydowałam się na udział w Klubie Praktyka Dramy… aby zyskać doświadczenie w pracy dramowej.
Dzięki udziałowi w Klubie… zyskałam motywację, by podjąć systematyczne działanie na gruncie dramy.
