Brak zaufania między członkami zespołu, strach przed konfliktem, brak zaangażowania, unikanie odpowiedzialności, nie przywiązywanie wagi do rezultatów to, wg Patrica Lencioniego, główne dysfunkcje w pracy zespołowej powodujące trudności we współpracy. Wolontariusze: Agata Bauman, Anna Kordan, Bernadeta Szczypta, Wojciech Wójcik poprowadzili warsztat dla wolontariuszy hospicjum dla dzieci o tym jak budować relacje oparte na zaufaniu i współpracy.
Miejsce i grupa: Warsztaty zostały przeprowadzone przez czterech wolontariuszy Dramowej Akademii Wolontariackiej w Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w Rzeszowie. Zajęcia skierowane były do wolontariuszy hospicjum i odbyły się w siedzibie Fundacji. Uczestniczyło w nich w sumie 26 osób (2 grupy trzynastoosobowe).
Czas: 19 i 21.05.2015 r.
Założenia warsztatu: Diagnoza poprzedzająca warsztaty pokazała, że wolontariusze to osoby w różnym wieku i z różnym stażem pracy w hospicjum. Część z nich właśnie zakończyła cykl szkoleń przygotowujących do podjęcia pracy w Fundacji, ale nie miała jeszcze zbyt wielu okazji do zdobycia doświadczenia. Kolejna grupa to wolontariusze mający kilkuletnią już praktykę, zdobytą głównie dzięki odwiedzaniu chorych dzieci na oddziale stacjonarnym. Z ankiet wynikało, że wszystkim wolontariuszom hospicjum zależy na zdobyciu umiejętności budowania zaufania w grupie, a także, że chcieliby oni nauczyć się skutecznych metod komunikacji i współpracy.
Przygotowując warsztat, wolontariusze DAW postanowili przede wszystkim przedstawić uczestnikom spotkania sposoby budowania relacji opartych na zaufaniu oraz pokazać, na czym polega skuteczna komunikacja. Głównym celem zajęć było to, aby wolontariusze hospicjum chcieli dzielić się zdobytym doświadczeniem i byli dla siebie wsparciem (szczególnie starsi stażem dla młodszych).
Opis warsztatu: Warsztat rozpoczęły rozgrzewki integrujące. Jedną z nich była „Cebula”. Wspomniane ćwiczenie bardzo spodobało się uczestnikom. Dzięki niemu poczuli się pewniej w swoim towarzystwie, bo dowiedzieli się o sobie wielu nowych rzeczy, m.in. jaki film obejrzeliby jeszcze raz, jaką potrawę lubią, dlaczego zostali wolontariuszami oraz co by zrobili, gdyby zostali czarodziejami. W teatrze obrazu wolontariusze mogli zmierzyć się z sytuacją konfliktową i znaleźć drogę do porozumienia. Każda z grup miała do odegrania inną historię (konflikt sąsiedzki, w zespole tanecznym, w rodzinie). Najpierw uczestnicy prezentowali sytuację wyjściową – konfliktową, a następnie jej idealne rozwiązanie i proces, który doprowadził do pozytywnego finału. To ćwiczenie było wstępem do rozmowy o metodzie komunikacji FUO (fakty, uczucia, oczekiwania). Wolontariusze mogli doświadczyć tego, jaki wpływ na jednostkę może mieć grupa (ćwiczenie, w którym jedna grupa miała spowodować, aby druga wyszła z sali na korytarz, a druga grupa, aby ta z korytarza weszła do sali). Później uczestnicy mogli poznać teorię Patrica Lencioniego, według której wszelkie trudności w pracy zespołowej wynikają z pięciu dysfunkcji: braku zaufania między członkami zespołu, strachu przed konfliktem, braku zaangażowania, unikania odpowiedzialności, braku przywiązywania wagi do rezultatów.
Nastroje i wrażenia: Dzięki warsztatom wolontariusze lepiej się poznali i przyjemnie spędzili czas. W fazie podsumowującej podkreślali, że nie mieli wcześniej takich spotkań, a szkoda, bo są im potrzebne. Podczas zajęć chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami z pracy wolontariackiej, co świadczyło o tym, że dobrze się czuli w swoim i naszym towarzystwie. Reakcje uczestników na zaproponowane im ćwiczenia wskazywały, że drama jest ciekawym i atrakcyjnym narzędziem pomagającym w podnoszeniu kwalifikacji i nabywaniu nowych umiejętności. Niektórzy z uczestników tak angażowali się w zajęcia, że dopiero po pewnym czasie wychodzili ze swoich ról (np. po teatrze obrazu). Nasze obserwacje doprowadzają do wniosku, że przekazywanie wiedzy połączone z aktywną formą zajęć i zaangażowaniem uczestników może śmiało konkurować z wykładem czy prezentacją multimedialną. Podczas warsztatów dramowych nie ma nawet chwili na nudę, a czas płynie szybko.
Autorzy warsztatów: Agata Bauman, Anna Kordan, Bernadeta Szczypta, Wojciech Wójcik
