Główną metodą realizacji celów projektu jest drama. W Europie i na świecie od lat projekty dramowe cieszą się uznaniem jako sprawdzona i skuteczna metoda edukacyjno-wychowawcza. W Polsce metoda dramy jest nowym zjawiskiem i dopiero od niedawna z powodzeniem wykorzystuje się ją w edukacji szkolnej.
Drama to forma edukacji wykorzystująca umiejętność wchodzenia w role, którą posiada każdy człowiek. Polega ona na stwarzaniu konfliktowych sytuacji, zarysowywaniu problemów i próbie ich rozwiązywania przez aktywną improwizację. Odwołuje się ona do osobistych doświadczeń uczestników zajęć. Odtwarzanie i poznawanie fragmentów własnego i cudzego życia pozwala na ustosunkowanie się do nich, moralne wartościowanie, a także rozbudzenie refleksji nad sobą, własnym postępowaniem i relacjami z innymi ludźmi. Drama jest rozpoznana jako efektywna metoda oddziaływań, prowadzących do indywidualnej zmiany postaw i rozwoju empatii. Drama jest metodą gwarantującą uczestnikom duży poziom bezpieczeństwa psychologicznego.
Techniki dramowe stosowane w projekcie
- płaszcz eksperta – polega na powierzeniu grupie zadania zgodnego z kompetencjami ekspertów, w roli których pozostają uczestnicy; służy wprowadzeniu treści edukacyjnych;
- prowadzący w roli – technika polega na wejściu prowadzącego w rolę postaci występującej w sytuacji dramowej; służy wprowadzeniu treści edukacyjnych;
- przynęta – technika polega na posłużeniu się przez prowadzących wybranymi przedmiotami lub nośnikami informacji w celu zwiększenia zainteresowania uczestników zajęć;
- rola z podłogi – technika polega na przedstawieniu uczestnikom kart zawierających określone role, znaczniki miejsca i czasu, które składają się na sytuację dramatyczną; wprowadza do improwizacji;
Pozostałe metody pracy z młodzieżą wykorzystane w projekcie:
- pogadanka – metoda swobodna, polegająca na wymianie informacji, dzieleniu się swoimi emocjami, przeżyciami, jakie wywołuje w nas dane zagadnienie;
- dyskusja – metoda ustrukturalizowana, polegająca na wymianie poglądów, spostrzeżeń na dany temat. Dyskusja toczy się według ustalonych wcześniej przez grupę zasad dotyczących kolejności, długości i charakteru wypowiedzi. Nad przebiegiem dyskusji czuwa moderator, który jest odpowiedzialny za jej porządek;
- mini-wykład – jest to metoda polegająca na prezentacji określonej wiedzy merytorycznej w możliwie najbardziej skondensowanej formie. Posiadanie podstawowej wiedzy na dany temat jest punktem wyjścia do dalszego prowadzenia zajęć;
- mapa skojarzeń – metoda wizualna, polegająca na przedstawieniu danego zagadnienia za pomocą rysunków, obrazków, haseł. Pozwala to na zilustrowanie pewnych zależności między zjawiskami i pojęciami w jasny i uporządkowany sposób, co ułatwia pełne zrozumienie istoty zjawiska i zapamiętanie najważniejszych informacji;
- burza mózgów – metoda aktywna polegająca na prowokowaniu generowaniu i wymiany swobodnych skojarzeń na dany temat. Moderator spisuje wszystkie pomysły a następnie dyskutuje z grupą na ich temat.
