Jak dodawać innym skrzydeł, by pomóc w przełamywaniu barier podczas poszukiwania pracy? W jaki sposób pracować nad określaniem swojego celu zawodowego? I czy można do tego celu wykorzystać dramę? Continue reading
Warsztaty Klubowiczów
Nauczyć latać
Jak dodawać innym skrzydeł, by pomóc w przełamywaniu barier podczas poszukiwania pracy? W jaki sposób pracować nad określaniem swojego celu zawodowego? I czy można do tego celu wykorzystać dramę? Continue reading
Razem możemy więcej
Czego doświadczyły dzieci na egzotycznej wyspie Bula Bula? Czy udało im się uratować z tonocęgo okrętu? Co w sytuacji zagrożenia jest kluczem do sukcesu? Czyli jak przekonać najmłodszych do współdziałania metodą dramy.
Nie pasuje? Zmień to!
Grupa docelowa: Tymczasowy Uniwersytet Powszechny działający przy Teatrze Powszechnym , uczniowie szkół licealnych
Czas: warsztat jednodniowy, czterogodzinny
Założenia warsztatu:
Akcja zainicjowana przez Teatr Powszechny „O co się zabijać? Wojna. Pokój. Ukraina”?” była artystyczną i intelektualną odpowiedzią na wydarzenia ostatnich miesięcy na Ukrainie. Kijowska rewolucja, jako szkoła brania odpowiedzialności za kształt kraju we własne ręce, stała się wyzwaniem dla reszty Europy. Celem warsztatu poprowadzonego przez wolontariuszki naszego Stowarzyszenia w ramach akcji było zmotywowanie młodzieży do przyjęcia aktywnej postawy obywatelskiej. Prowadzące chciały pokazać młodym, że to właśnie od nich zależy zmiana i zachęcić do podjęcia konkretnego działania na rzecz innych.
Opis warsztatu:
Warsztat rozpoczął się od przedstawienia się prowadzących i podania tematu oraz nawiązania kontraktu. Ćwiczenia rozgrzewkowe miały na celu zintegrowanie grupy i wprowadzenie tematyki obywatelskiej. Ćwiczenia dramowe – fotografie- przedstawiały sytuacje, w których główny bohater zastanawiał się czy podjąć aktywne działanie na rzecz innych, by zmienić coś w swoim otoczeniu (pomóc leżącej na ulicy kobiecie, startować w wyborach do samorządu szkoły, odwołać się od niesprawiedliwej decyzji Komendanta Hufca). Licealiści stopniowo przechodzili od wyimaginowanych sytuacji do własnych refleksji nad zaletami aktywnej postawy obywatelskiej. Kolejne ćwiczenie –odpowiadanie na listy czytelników do redakcji dotyczących aktualnych problemów społecznych, pokazały im gdzie i w jaki sposób obywatel może działać prospołecznie. Ostatnim zadaniem podczas warsztatu było stworzenie wizytówek z hasłami przypominającymi o sytuacji na Ukrainie, które młodzi ludzie zaprojektowali, a następnie rozdali przechodniom przy Teatrze Powszechnym.
Nastroje i wrażenia:
Młodzież zaangażowała się w proponowane im ćwiczenia, chętnie również wyszła rozdawać przechodniom przygotowane przez siebie wizytówki. Na zakończenie zapytałyśmy uczestników o to, z czym wychodzą. Mówili o tym, że widzą, że mogą coś zmienić w swoim otoczeniu, dowiedzieli się wiele o sytuacji na Ukrainie. Podobało im się, że mogli współpracować ze sobą przy wykonywaniu różnych zadań i pojawiła się także u nich chęć pomocy innym.
Magdalena, Beata, Monika- prowadzące
Autorzy:
Magdalena Kozubal, Beata Rainko, Monika Kur
Chcemy być grupą na własnych zasadach!
Grupa docelowa: dwie klasy technikum z Zespołu Szkół nr 11 Czas: 7h z jedną klasą (łącznie 14h) Założenia warsztatu: Jak rozmawiać z grupą o trudnych, konfliktowych sytuacjach? W
pharmacy technician wages canada \ viagra pills for sale \ cialis generic forum \ real viagra online \ cialis what does it do
jaki sposób zapobiegać ponownym, ewentualnym konfliktom opartych na rozwiązaniach przemocowych i pomóc uczniom klasy poczuć się ze sobą nawzajem lepiej i bezpieczniej? Celem siedmiogodzinnego warsztatu było przeprowadzenie klasy przez proces grupowy (z uwzględnieniem specyficznych problemów danej klasy i ich omówieniem) oraz nauka efektywnej komunikacji bez przemocy. Przebieg warsztatów: Jednym z wykorzystanych ćwiczeń dramowych były: karty ról w pierwszej klasie i śmieszna improwizacja w drugiej, podczas których uczestnicy zapoznali się ze schematem komunikatu FUO (fakty, uczucia, oczekiwania) i doświadczyli go w praktyce. Jednak największe realne efekty dla klasy przyniosło tworzenie kontraktu grupowego, z uwzględnieniem podstawowych zasad komunikacji interpersonalnej. Klasy zastanawiały się jakie mają potrzeby i jakimi działaniami mogą je zrealizować. Przyglądali się także sytuacjom trudnym w ich grupie, by wyciągnąć wnioski na przyszłość. Ćwiczenie było dla nich wnoszące dzięki przejściu od fikcji do świata realnego z całą gamą problemów, które są ich codziennością. Poważne potraktowanie ich potrzeb obudziło w nich żywe emocje, co przełożyło się na zaangażowanie w pracę. Obie klasy chciały kontynuować rozmowy na temat zasad na godzinie wychowawczej. Nastroje, wrażenia: Dzięki realizacji warsztatów miałyśmy okazję skonfrontować nasze plany, zakładające profilaktykę przemocy i promocję dobrych praktyk komunikacyjnych w grupie z potrzebą realnej interwencji w konflikcie. Był to duży sprawdzian dla naszych kompetencji i elastyczności, ale dzięki podejściu ukierunkowanemu na grupę sądzimy, że zakończył się on sukcesem. Agnieszka i Karolina, prowadzące Autorki: Agnieszka Rucińska, Karolina Gromke
Skrzydła motywacji
Grupa docelowa: młodzież z Domu Dziecka nr 3
Czas: 3 godziny
Założenie warsztatu:
Jak dodawać innym skrzydeł, by pomóc im przełamywać bariery przy poszukiwaniu pracy? W jaki sposób pracować nad określaniem swojego celu zawodowego? I czy można do tego wykorzystać dramę?
Przebieg warsztatu:
Podczas wspólnej pracy uczestnicy poznawali historię Roberta – obcokrajowca, Włocha, który przyjechał do Polski szukać pracy, jednak ma sporo problemów z jej odnalezieniem: wysyła mało CV, nie stawia się na rozmowach rekrutacyjnych. Za pomocą przedmiotów należących do Roberta młodzież poznała dokładnie jego historię i motywy działania. Następnie wspólnie tworzyli skrzydła motywacji dla Roberta, wypisując wszystkie czynniki i jego talenty, które mogłyby mu pomóc w znalezieniu pracy.
Stymulatory były wstępem do refleksji nad własnym zawodem w przyszłości i nad tym, co zrobić aby ten zawód zdobyć. W następnej części każdy z uczestników tworzył swoje własne skrzydła motywacji .
Zajęcia dały grupie dużo motywacji i wzmocniły ich potencjał. Po zajęciach, każdy z nich miał skontaktować się z miejscem pracy swoich marzeń i zapytać się, co zrobić żeby tam pracować.
Autorka i prowadząca: Karolina Kochowska
Czy ja mam mocne strony?
Czy ja posiadam mocne strony? – warsztat z podnoszenia poczucia własnej wartości
Grupa docelowa : członkowie Klubu Alternatywnego Caritas
Czas: warsztat przeprowadzony po 2 godziny w ciągu dwóch dni [25 i 30 lipiec 2014].
Założenia warsztatu
Jak odkrywać własne mocne strony? W jaki sposób podnieść poczucie własnej wartości? Jak pomóc innym w odkryciu ich potencjału?
Celem warsztatu było podniesienie poczucia wartości uczestników poprzez ćwiczenia i rozmowy mające na celu pomóc im w uświadamianiu sobie swoich mocnych stron. Dzieci uczyły się również jak w asertywny sposób można wyrażać własne potrzeby i dowiadywać się o potrzebach innych.
Przebieg warsztatu
W warsztacie wykorzystane zostały dwa narzędzia dramowe: fotografie i karty ról.
W fotografiach przedstawiono dwie sytuacje, w których jedna postać wyśmiewana była ze względu na swój wygląd, a inna z powodu niewystarczających umiejętności. Uczestnicy w umówieniu ćwiczenia podkreślali, że dzięki temu doświadczeniu zrozumieli, że każdy jest inny i może mieć inny gust, marzenia, potrzeby, umiejętności, cechy charakteru a każda inność jest normalna i potrzebna. Ponadto zauważyli, że nie warto rezygnować z siebie i ze swoich marzeń, nawet gdy są osoby, które nie wierzą, że możne je zrealizować.
W kartach ról wykorzystano historię koleżanek Kasi i Uli, które zaplanowały wspólny udział w kołach pozalekcyjnych, odbywających się w tym samym czasie. Siłą charakteru Kasia przekonywała Ulę, by chodziła z nią na koło teatralne, chodź Ula wolała chodzić na zajęcia plastyczne. Problem w tym zadaniu polegał na tym, że Ula nie powiedziała Kasi o tym, na czym jej bardziej zależy (chce uczyć się malować, a teatr jej nie interesuje).
Uczestnicy warsztatu podczas rozmów w parach po przeczytaniu kart próbowali znaleźć rozwiązanie tej sytuacji. Jedno z zaproponowanych polegało na tym, że dziewczynki będą chodziły na zajęcia razem (raz na teatralne, raz na plastyczne). Inne rozwiązanie tej sytuacji pokazywało, że najważniejsze jest, by rozwijać swoje pasje, a koleżanki mogą chodzić osobno na preferowane koła pozalekcyjne. Ważnym elementem tego ćwiczenia było podkreślenie, że istnieją różne sposoby rozwiązywania konfliktu, a kluczem do porozumienia jest komunikowanie o swoich potrzebach.
Nastroje i wrażenia
Zaletą warsztatu prowadzonego metodą dramy jest to, że każdy jest w stanie wyciągnąć z niego coś dla siebie, bez względu na wiek i doświadczenia życiowe. (…) udało mi się zasiać u uczestników warsztatu ziarenko, które podlewane przez kolejne zajęcia tego typu, może w przyszłości zaowocować pozytywną zmianą.
Monika, prowadząca warsztat
Słowa kluczowe: emocje, drama, potencjał
Autorka: Monika Kur
Dobrze być sobą
Grupa docelowa: Podopieczni ogniska wychowawczego na Grochowie w wieku 8-12 lat
Czas: trzy dwugodzinne warsztaty
Cele nadrzędne warsztatów:
„Okrywaj siebie, bo wszystko co jest ci potrzebne do wyboru twojej drogi, już jest w tobie“. Jak dramowo zachęcić dzieci do odkrywania siebie i swoich potencjałów? W jaki sposób pokazać im, że wspólne dzielenie się talentami oraz współpraca to klucz do satysfakcjonującego życia w społeczeństwie?
Przebieg warsztatów:
Warsztaty były prowadzone z wykorzystaniem rozgrzewek dramowych, technik dramowych, takich jak fotografie czy improwizacje, a także działań plastycznych zachęcających do ekspresji i rozbudzenia wyobraźni.
Na pierwszych zajęciach uczestnicy z zaangażowaniem wykonali pomysłowe wizytówki pokazujące: jaki jestem i co lubię oraz wymieniali się informacjami na temat ich właścicieli. Zadania związane z wcielaniem się w konkretne zwierzęta posłużyły z kolei do ukazania konkretnych cech i umiejętności takich jak: opiekuńczość, ciekawość czy współpraca. Ćwiczenie stało się również okazją do refleksji o tym, że każdy z nas posiada wartościowe i potrzebne cechy i umiejętności, którymi może dzielić się z innymi.
Dobrej zabawy dostarczyły dramowe improwizacje, do których można się było przebrać, użyć oryginalnych rekwizytów. Uczestnicy mieli okazję doswiadczyć sytuacji, w których m.in. pytali osobę potrzebującą, jak można jej pomóc, a także w których sami prosili kogoś o pomoc.
W fikcyjnej sytuacji uczestnicy zmierzyli się z wyzwaniem, jakim była realizacja wspólnego celu- zorganizowanie sąsiedzkiej pomocy potrzebnej do naprawy mostu i zniszczonego przez tornado dachu. Jako mieszkańcy fantastycznej krainy dzieci wykonały również dla siebie specjalne dary – Łapacze Pomocy i Dobrej Współpracy.
Wrażenia i nastroje:
W trakcie zajęć dobra zabawa przenikała się z trudnościami w angażowaniu wszystkich uczestników i słuchaniem siebie nawzajem w grupie. Ważne okazało się m.in. uzmysłowienie uczestnikom, jak wyrażać własne potrzeby, a także uszanować potrzeby innych.
Zakończyłyśmy pracę z poczuciem, że postawiłyśmy sobie trudne zadanie. Nie wszystko podczas warsztatów toczyło się tak, jak zaplanowałyśmy, a umiejętne reagowanie na to, co dzieje się w grupie, a także zgranie nas jako prowadzących, było największym wyzwaniem. Wyzwaniem, które warto było podjąć! Praca z dziećmi była bowiem silnym i wzbogacającym doświadczeniem.
Monika i Agata, prowadzące warsztaty
Autorki: Monika Gębicka i Agata Fiedotow
Obrazkowe karty ról, czyli komunikacja bez przemocy dla najmłodszych
Grupa docelowa: 2 klasa Szkoły Podstawowej
Czas: 4h dydaktyczne – 2 spotkania
Założenia warsztatu:
Uczniowie i uczennice klasy, w której został przeprowadzony warsztat, to zbiór 24 wulkanów energetycznych. Jak w atrakcyjny sposób przeprowadzić zajęcia dla tak żywiołowych dzieci, by skupić ich uwagę, a tym samym nauczyć ich nowych wzorów komunikacji bez przemocy, zachęcając do rozwiązywania konfliktów poprzez rozmowę? Warsztatowi przyświecała myśl Davida Kolba- najwięcej uczymy się doświadczając. Z pomocą przyszła drama angażująca uczestników aż na trzech poziomach.
Przebieg warsztatów:
Warsztat został poprowadzony dla 24 uczniów drugiej klasy szkoły podstawowej. Dzieci miały bardzo dużo energii, w związku z tym dużym wyzwaniem, przed którym stanęły prowadzące, było skupienie ich uwagi. Wśród ćwiczeń, które zaproponowały uczestnikom na warsztatach dzieci najchętniej i z największym zaangażowaniem weszły z zabawy oparte na współpracy (burza, klucze babuni, lustra). W pracy nad tematem przewodnim zostały użyte karty ról. Aby ułatwić ich odbiór i zrozumienie prowadzące przygotowały je w formie książeczki, w której tekst był połączony z obrazkami. Najpierw w grupach uczestnicy z prowadzącymi czytali i rozmawiali o tym, co się wydarzyło. Wspólne przeanalizowanie treści kart ról-książeczek z obrazkami, pomogło dzieciom zrozumieć sytuację konfliktową i wejść w role. Uczniowie rozmawiając w parach dochodzili do porozumienia, wykazali się dużą kreatywnością w poszukiwaniu rozwiązań. Dzieci przy omówieniu zauważyły zmiany, które zaszły dzięki rozmowie podczas której opowiedziały swojemu partnerowi o tym, co czują. Mówiły, że przed rozmową były w nich: zazdrość, smutek, złość, a po rozmowie: radość, przyjaźń.
Nastroje i wrażenia:
Dzięki realizacji warsztatów miałam szansę przygotowania warsztatu od a do z wg własnego pomysłu.
Odkryłam też, że praca z dziećmi może być fajną zabawą i pomimo wielu wyzwań – skupienie uwagi, przekazywanie informacji w sposób odpowiedni dla tej grupy– dzieci były bardzo kreatywne i chętnie wchodziły w role.
Beata i Kamilla, prowadzące warsztaty
Autorki: Beata Rainko, Kamilla Gryszel
Dzieci w krainie emocji
Dzieci w krainie emocji
Miejsce i grupa: Podopieczni świetlicy Środowiskowej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na ulicy Hallera na Pradze.
Czas: Warsztaty zaplanowane zostały jako sześciogodzinny cykl.
Założenia warsztatu:
Czym są emocje? Jak sobie z nimi radzić? Czy można wyrażać je wyłącznie słowem? Co dzieje się, kiedy mówimy innym co czujemy?
Stawianie granic a efektywna współpraca
Stawianie granic a efektywna współpraca
Miejsce i grupa: Uczniowie klasy V i VI ze Szkoła Podstawowej nr 80 im. Marii Kownackiej w Warszawie
Czas: Warsztat zaplanowany został w każdej klasie na cztery godziny lekcyjne [dwa spotkania po 1,5h]
Założenia warsztatu:
Jak mówić o uczuciach? Jak przestrzegać swoich granic i nie naruszać cudzych? W jaki sposób komunikować się z innymi w sytuacjach problemowych?
Rozbitkowie współpracują w podstawówce
Rozbitkowie współpracują w podstawówce
Miejsce i grupa docelowa: Uczniowie klasy V ze Szkoła Podstawowej nr 80 im. Marii Kownackiej w Warszawie
Czas: Warsztat zaplanowany został na dwa dni
Założenia warsztatu:
Jak współpracować z innymi? Jak dobrze czuć się w grupie? W jaki sposób komunikować się z innymi, żeby rozwiązywać swoje problemy.
Warsztaty Klubowiczów
Zapraszamy do zapoznania się z opisami warsztatów dramowych zrealizowanych przez klubowiczów Klubu Praktyka Dramy.
Zobacz w jakich miejscach realizowali oni do tej pory swoje warsztaty:
